<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

De fabel van de eeuw

Stel je een land voor waarin de rijkste mensen alle economische winst krijgen. Ze uiteindelijk zo veel van het totaal van het nationale inkomen en vermogen accumuleren dat de middenklasse niet langer de koopkracht heeft om de economie op volle snelheid te houden. Het grootste deel van het loon van de middenklasse blijft dalen en hun kostbaarste bezit, hun huis, blijft in waarde afnemen.

Stel je voor dat de rijkste mensen in dit land een deel van hun enorme rijkdom gebruiken om routinematig politici om te kopen. Zij krijgen de politici zo ver om hun belastingen zo ver te verlagen dat er geen geld is om belangrijke publieke investeringen te financieren waarvan de middenklasse afhankelijk is, zoals scholen en wegen, of vangnetten zoals de gezondheidszorg voor ouderen en armen.

Stel verder voor dat onder de rijkste van deze rijke financiers zijn. Deze financiers hebben zoveel macht over de rest van de economie dat ze de gemiddeld belastingbetalers zover krijgen hun te redden als hun inzet in het casino, genaamd de beurs, slecht gaat. Ze hebben zo veel macht dat ze zelfs wetgeving om hun macht te beperken versnipperen.

Deze financiers hebben zoveel macht dat ze bedrijven dwingen miljoenen werknemers te ontslaan en de lonen en uitkeringen van miljoenen anderen te verlagen, om de winst te maximaliseren en de prijzen van aandelen te verhogen, dat allemaal maakt de financiers zelfs rijker, omdat ze eigenaar zijn van het grootste deel van de aandelen en het casino beheren.

Wel, stel je voor dat onder de rijkste van deze financiers mensen zijn, privé aandelenvermogen managers genaamd, die bedrijven opkopen met de bedoeling om er nog meer geld uit te persen door ze met schulden op te zadelen en nog meer van hun werknemers te ontslaan en vervolgens de bedrijven verkopen met een vette winst.

Hoewel deze privé aandelenvermogen managers niet eens hun eigen geld riskeren, ze verzamelen investeerders om bedrijven te kopen die ze als doel hebben, incasseren ze toch 20 procent van deze vette winsten.

En vanwege een maas in de fiscale wetgeving, die zij hebben gecreëerd met hun politieke steekpenningen, wordt deze privé aandelenvermogen managers toegestaan hun kolossale inkomsten te behandelen als kapitaalwinst belast met slechts 15 procent, zelfs als ze zelf geen investeringen hebben gedaan en niet een dubbeltje risico hebben gelopen.

Tot slot, stel er is een presidentsverkiezingen. Een partij, genaamd de Republikeinse Partij, nomineert als zijn kandidaat een privé aandelenvermogen manager die meer dan 20 miljoen per jaar bijeen heeft geharkt en betaalde slechts 13,9 procent belasting, een lager belastingtarief dan velen in de middenklasse.

Ja, ik weet het, het klinkt vergezocht. Maar heb geduld met mij want de fabel wordt nog gekker. Stel je voor dat deze kandidaat en zijn partij naar voren komen met een plan om de belastingen van de rijken nog meer te verminderen, dus miljonairs kunnen nog eens 150.000 dollar per jaar besparen. En hun plan snijdt in alles waar de middenklasse en de armen afhankelijk van zijn - Medicare, Medicaid, onderwijs, arbeidstraining, voedselbonnen, studiesubsidies, kindervoeding zelfs rechtshandhaving.

Wat is het volgende?

Er zijn twee uitkomsten van deze fabel. Je moet zelf beslissen welke het gaat zijn.

In één uitkomst krijgt de privé aandelenvermogen manager kandidaat al zijn vrienden, iedereen in het Wall Street casino en iedereen in elke leidinggevende suite van grote bedrijven zover om de grootste bom duiten voor campagnegeld bij te dragen dat ooit verzameld is, wat je voorstellingvermogen overtreft.

De kandidaat gebruikt het geld om continue reclame te voeren en constant dezelfde grote leugens te vertellen, zoals "geen belasting voor de rijken omdat ze de banen creëren" en "geen belasting voor bedrijven anders gaan ze naar het buitenland" en "de overheid is uw vijand" en "de andere partij wil Amerika te veranderen in een socialistische staat".

En omdat herhaaldelijk vertelde leugens beginnen te klinken als de waarheid, beginnen de burgers van het land ze te geloven en kiezen zij de privé aandelenvermogen manager tot president. Dan veranderen hij en zijn vrienden het land in een plutocratie (wat het toch al begon te worden).

Maar er is een andere uitkomst. In deze heeft de kandidatuur van de privé aandelenvermogen manager (en al het geld dat hij en zijn vrienden gebruiken om te proberen hun leugens te verkopen) het tegenovergestelde effect. Het maakt de burgers van het land wakker over wat er met hun economie en hun democratie gaande is. Het ontsteekt een beweging onder de burgers om het te allemaal terug te pakken.

De burgers verwerpen de privé aandelenvermogen manager en alles wat hij voor staat en de partij die hem heeft aangewezen. En ze beginnen een economie te creëren die voor iedereen werkt en een democratie die responsief is voor iedereen.

Gewoon een fabel, natuurlijk. Maar de uitkomst ligt bij jouw.

Door, Robert Reich.

www.informationclearinghouse.info