Bij de dood van Envisat

Envisat was sinds de lancering in 2002 de meest geavanceerde aardobservatie-satelliet. De naam komt van Environment Satellite, de satelliet die het milieu bewaakt. Op 8 april verloor ESA het contact met haar kroonjuweel. Na 10 jaar trouwe dienst gaf de zender er de brui aan. Envisat zal nog jarenlang rondcirkelen zonder gegevens door te zenden.

De gegevens van Envisat werden gebruikt voor meer dan 4000 onderzoeksprojecten, vooral op het gebied van milieu- en klimaatonderzoek. Het smelten van gletsjers en zeeijs, het kappen van regenwoud, het opdrogen van meren werd voor het nageslacht vastgelegd.

Envisat was één van de satellieten, die de stijging van de zeespiegel in de gaten hield. De afgelopen jaren weken de zeespiegelmetingen van Envisat steeds meer af van de andere satellietmetingen (van Jason-2).
Volgens Envisat nam de zeespiegelstijging af tot 0,6 mm per jaar; het langjarig gemiddelde van andere satellieten bedraagt 3 mm per jaar.
Vanaf april 2012 is de Jason-2-satelliet weer de enige satelliet, die de zeespiegel in de gaten houdt.

In de uitzending van ESA Live TV van 13 april wordt gezwegen over de problemen met Envisat. De uitzending gaat over een Envisat-foto van het Tibetaans plateau, een plek waar de klimaatverandering grote gevolgen kan hebben.

Aan de opvolging van Envisat, Sentinel, wordt keihard gewerkt. Kennelijk is er nog geld genoeg om nieuwe satellieten te bouwen. Er worden maar liefst 5 Sentinel-satellieten ontworpen en gebouwd, die nog beter in de gaten kunnen houden hoe de mens de natuur terugdringt en de planeet plundert.
De grondstoffen voor die satellieten moeten nog gewonnen worden. De brandstof, die nodig is voor de lancering, zit nog in de aardkorst. En toch gaan we het weer doen: metaal en kunststof in een baan om de aarde te brengen.
De nieuwe satellieten zijn niet op tijd klaar: de eerste zal pas in 2013 worden gelanceerd.
Envisat zwijgt, gelukkig hebben we de foto's nog.

cassandraclub.wordpress.com