<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

Oorlog tegen Iran wordt uiteindelijk een nederlaag

Er zijn veel discussies over wat er zou gebeuren op de dag nadat een aanval tegen Iran is gelanceerd.

De vraag is niet wat er de volgende dag gebeurt, maar wat er in de maand, jaar of decennium daarna gebeurt. Een aanval tegen Iran, het maakt niet uit hoe vaak we er zeker van zijn dat het een op zichzelf staande gebeurtenis is, zal krachten in werking zetten die we niet kunnen voorzien, noch in de hand houden.

Dit geldt vooral als we andere recente conflicten in overweging nemen. De militaire macht van de coalitie verpletterde het Iraakse leger en de Afghaanse Taliban met een verwaarloosbaar aantal slachtoffers en toch, bijna 10 jaar later, zijn de claims van "missie volbracht" een hol geluid in het aangezicht van de nooit eindigende bombardementen en een Afghaans moeras.

Toch werd in beide gevallen legitieme zorgen door hen die ervan overtuigd waren dat de conflicten tot een snelle en succesvolle oplossing zouden worden gebracht aan de kant geschoven. Maar zou er een conflict met Iran uitbarsten is de vraag niet of de VS een korte termijn militaire overwinning zal verzekeren, maar wat de lange termijn uitkomst zal zijn.

Een aanval zou een eenduidige daad van oorlog zijn. Wat nog belangrijker is, er is er geen juridische verankering voor preventieve oorlogen op basis van de loutere mogelijkheid dat een natie op een dag kiest om nucleaire wapens te bouwen.

Niet alleen Iran, maar veel anders neutrale landen zouden een aanval zien als een ongerechtvaardigd voorbeeld van agressieve actie, in plaats van wettige zelfverdediging.

Als Saudi-Arabië of Koeweit actieve of passieve steun voor een natie leveren dat Iran aanvalt, dan zouden ze zeker worden gezien als mede oorlogvoerende partij tegen Iran, en hun olie-industrie zou een legitiem doelwit kunnen worden, wat op lange termijn dramatische gevolgen zou hebben voor de wereldeconomie.

Zelfs een verslagen Iran zou vele conventionele en onconventionele wegen behouden om olie tegen te houden in de golf, en de olieprijzen op de wereldmarkt opdrijven. Ook is het onwaarschijnlijk dat een aanval de binnenlandse positie van de Iraanse regering zou schaden.

In feite is het tegenovergestelde waarschijnlijk. De meerderheid van het Iraanse volk, ongeacht hun positie in de huidige regering, hebben het gevoel dat Iran het recht heeft op de ontwikkeling van kernenergie na te streven. Ze zouden een aanval niet als een aanval op hun regering zien, maar een aanval op het volk van Iran.

Nog belangrijker is dat zo'n aanval waarschijnlijk prowesterse gematigden zowel binnen de overheid van Iran als de maatschappij in diskrediet brengen. De eerste reactie van een natie die aangevallen is, uiteindelijk, het verwerpen van een compromis.

Als Iran reageerde op een aanval door expliciet te zoeken naar een nucleaire afschrikking, zou de VS dan blijven doorgaan met luchtaanvallen te lanceren, en zo ja, zouden ze worden uitgebreid met tweezijdige doelstellingen om het vermogen van Iran om nucleaire technologie te ontwikkelen verder te degraderen?

Zou een alreeds vernietigende financiële blokkade moeten worden versterkt, in de hoop dat de economische druk het volk van Iran tot onderwerping zou dwingen? Die tactiek heeft in het verleden zelden gewerkt, en heeft in het algemeen meer de weg van verzet gecreëerd dan overgeven.

Echter, de VS heeft weinig andere middelen in een dergelijk geval. Niemand neemt een grondoffensief in overweging als gevolg van de omvang en aard van Iran. Na iedere aanval op Iran zou de haviken in de VS en Israël iedere kans hebben geëlimineerd om terug te keren naar effectieve onderhandelingen, om de eenvoudige reden dat geen van beide partijen zich kan veroorloven om gezien te worden als "overgeven" aan de andere.

De meest waarschijnlijke gevolgen zou op lange termijn internationale instabiliteit zijn, wat resulteert in een drastische stijging van de olieprijzen en de daarop volgende schade aan het kwetsbare economisch herstel.

Geconfronteerd met een Iran dat expliciet op zoek is naar nucleaire wapens, zouden andere regionale machten, zoals Saoedi-Arabië, zeer waarschijnlijk op zoek gaan naar hun eigen afschrikmiddel,om dat toe te voegen aan de regionale instabiliteit.

We moeten het profetische citaat van de Ierse schrijver Robert Lynd (1879-1949) onthouden, "Het geloof in de mogelijkheid van een korte beslissende oorlog schijnt één van de oudste en gevaarlijkste menselijke illusies te zijn".

Door, Charles Gray.

www.globaltimes.cn