Het doel van 'runner's high'

Wie regelmatig loopt, komt 'm wel eens tegen: runner's high. Dat euforische moment dat de inspanning draaglijker wordt, je het weer ziet zitten, dat je vol vertrouwen en trots op jezelf loopt. In het Nederlands ook wel 'de tweede adem' genoemd. Dient dat ook ergens voor? Wel jazeker: het was nuttig toen we nog in grotten woonden.

Belangrijker nog is dat niet alle diersoorten ervan kunnen profiteren: de runner's high is enkel bestemd voor die diersoorten die geëvolueerd zijn naar uithouding. Zoals mensen, en ook honden maar bijvoorbeeld niet fretten.

Wetenschappers lieten mensen, honden en fretten een half uur lang lopen op een loopband. Achteraf werd het bloed geanalyseerd. Mensen en honden hadden allebei meer van de stof endocannabinoïden in hun bloed, fretten niet. Die stof is een van de belangrijkste stoffen die runner's high uitlokt.

Conclusie? De runner's high is een extra motivatie om te blijven gaan, iets wat bij onze jager- en verzamelaarvoorouders handig kon zijn om roofdieren te ontlopen en/of extra voeding, onderdak of water te vinden, waardoor ze meer kans hadden om zich voort te planten. Toen werd het dus eerder gebruikt om meer calorieën te vinden... vandaag om het teveel te verliezen.