Overmatig gebruik van antibiotica bedreigt ons allemaal

Dat resistente bloedvergiftiginggevallen in Groot-Brittannië in minder dan vijf jaar met 30 procent zijn gestegen is zorgelijk genoeg. Dat de officiële analyse de stijgende gevallen van onbehandelbare E.coli als slechts het "topje van de ijsberg" van resistentie tegen antibiotica beoordeelt zou een aansporing moeten zijn voor meer gezamenlijke inspanningen om het probleem aan te pakken.

De implicaties zijn inderdaad grimmig. Als bacteriën niet meer onder controle gehouden kunnen worden door antibiotica, dan kunnen gewone infecties die nu grotendeels onschadelijk zijn dodelijke ziekten worden. Maar als de gevolgen van resistente bacteriën ontmoedigend zijn, om deze te vermijden is nauwelijks minder.

Een centraal probleem is overmatig gebruik. Hoewel antibiotica alleen tegen bacteriële infecties werkt, eisen patiënten het maar al te vaak en artsen schrijven ze bij hoest, verkoudheid en andere virussen behulpzaam voor. In Groot-Brittannië zijn er pogingen geweest om teveel voorschrijven te beperken, zij het zonder veel succes.

Elders, met name in ontwikkelingslanden waar medicijnen zonder recept worden verkocht, is het controleren van het gebruik nog steeds een zeer grote uitdaging. Voeg het enorm toegenomen gebruik in de landbouw toe, bijvoorbeeld om de groei bij kippen te bevorderen, en het is niet moeilijk te zien hoe verouderde niveaus accelereren.

Dat is nog niet alles. Terwijl overmatig gebruik de levensduur van de antibiotica die we al hebben verkort, de inspanningen om nieuwere versies te ontwikkelen bijna allemaal tot stilstand gekomen. De combinatie van extreme kosten voor onderzoek, en de beperkte rendabiliteit van ieder medicijn dat slecht voor korte perioden gebruikt wordt, maakt dat zelfs de grootste commerciële farmaceutische bedrijven zich niet kunnen veroorloven om nieuwe antibiotica te ontwikkelen. Het resultaat is een groeiende kloof in ons medische arsenaal.

Al met al zijn de vooruitzichten verre van geruststellend. Hoewel er een aantal pogingen zijn om grip te krijgen op medicijnresistentie, door de Wereldgezondheidsorganisatie en van afzonderlijke regeringen, inclusief de onze, suggereert al het bewijs dat de trend in snelheid toeneemt.

Experts beschrijven het probleem als het gezondheidequivalent van de klimaatverandering: potentieel een catastrofe en die een gecoördineerde wereldwijde aanpak nodig heeft. Net als de klimaatverandering kan het niet worden genegeerd. Er moet meer worden gedaan om het gebruik te controleren, meer moet worden gedaan om onderzoek naar alternatieven te financieren.

independent.co.uk