Man-made chemicals: PCB’s en het immuunsysteem

Onderzoekers uit de VS en Slowakije rapporteren dat PCB’s het ontwikkelende immuunsysteem in ongeborenen en babies kunnen beïnvloeden.

Babies welke in de baarmoeder of vlak na de geboorte blootgesteld worden aan polychloorbisfenolen (PCB’s) bezitten een kleinere thymus (zwezerik). De thymus is een belangrijk orgaan bij de ontwikkeling van het afweersysteem bij kinderen, na de pubertijd verschrompelt het orgaan.

Bij het onderzoek werd er een verschil in grootte waargenomen bij de geboorte en een leeftijd van 6 maanden. Bij 13 maanden werd er geen verschil meer waargenomen. Dit wekt de suggestie dat de zwezerik gevoelig is voor de man-made chemicals bij de primaire ontwikkeling van het immuunsyteem in de foetus en baby. Voor de duidelijkheid, de onderzoekers weten niet wat de gevolgen zijn.

De thymus oftewel zwezerik is een orgaan dat zich boven het hart bevindt en maakt deel uit van het imuunsysteem. Het is een soort tuin voor de T-cellen, hier rijpen zij. Bij infecties reageert het immuunsysteem door het sturen van B- en T-cellen. Deze cellen zijn belangrijk voor de humorale immuniteit, het deel van het afweersysteem welke de afweerreactie start.

Een ander feit: zij nemen ook de aanvallen van bacteriën en virussen uit het verleden in hun geheugen op en reageren accuraat op hernieuwde bedreigingen. Pas op: de thymus werkt totdat de volwassenheid wordt bereikt. In deze periode wordt dus het geheugen vastgelegd.

Uit dierproeven blijkt dat de blootstelling aan PCB’s problemen in het immuunsysteem veroorzaakt. Echter deze groep van verbindingen zijn slechts het topje van de ijsberg. Er bestaan maar enkele studies die de gevolgen van de cocktail van man-made chemicals waaraan we blootstaan durven te beschrijven.

Trouwens doordat de pure wetenschap wordt gedwongen om op zoek te gaan naar sponsors uit het bedrijfsleven zal pure wetenschap omgetoverd worden in toegepaste kennis. Toegepaste kennis is vergelijkbaar met wc-eend wetenschappers. Aangezien de industrie niet op schandalen staat te wachten zal deze ook niet veel geld investeren in dit soort onderzoeken.

Het bijzondere aan deze studie is dat dezelfde onderzoekers in een eerder onderzoek de invloed van PCB’s op de grootte van thymus op pasgeborenen publiceerden. De nieuwe resultaten zien een vergelijkbaar effect na 6 maanden.

PCB’s zijn in de westerse wereld verbannen, de man-made chemicals werden in grote volumes ingezet. Voorbeelden zijn consumenten electronica en in de industrie als hydraulische vloeistoffen. Een wettelijk verbod leidt nog niet absolute bescherming van de burger: de herverwerking van PCB’s leidt zelfs in Duitsland tot schandalen.

Vergelijkbaar met nucleair afval zijn PCB’s biologisch zeer persitent, ze bezitten een zeer lange halfwaardetijd. Nu zal de afbraak van de PCB’s geen duizenden jaren gaan duren maar op menselijk tijdvlak zal het generaties beïnvloeden.

Terugkomend op de studie, tussen 2002 en 2004 plaatsgevonden, men analyseerde 4 types van de in totaal meer dan 210 chemische verbindingen die tot de groep PCB’s behoren. Er werden bloedmonsters genomen van zwangere vrouwen en de babies op een leeftijd van 6 en 16 maanden.

Verhoogde PCB’s gehaltes in het bloed van de moeder kwam overeen met een lager volume van de thymus in de pasgeborenen en die van 6 maanden oude babies. Opvallend was het dat bij de 16 maanden oude peuters een vergrootte zwezerik of thymus werd vastgesteld.

Soortgelijke nieuwe inzichten zijn vergelijkbaar met die van revolutie binnen de toxicologie, niet de dosis maar de aanwezigheid bepaald bij man-made chemicals de giftigheid. Lineair gedrag is niet langer in staat om de giftigheid van deze verbindingen te beschrijven.

In de conclusie zijn de invloeden van borstvoeding, het gewicht van de baby, het geslacht en de woonplaats van de moeder meegenomen.

Deze resultaten bevestigingen de hypothese dat man-made chemicals, zoals PCB’s het immuunsysteem van mensen beïnvloedt. Op dit moment neemt men de fysieke veranderingen van de thymus bij peuters waar. De lange termijn gevolen tot volwassenheid kunnen (nog) niet voorspeld worden.

www.environmentalhealthnews.org