Verslaafd blijven aan aardolie en energie of afkicken?

We zijn verslaafd aan aardolie. We gebruiken het spul voor plastics en kunststof, voor voedselproduktie en voor transport, voor warmte en elektriciteit. We kunnen geen dag zonder aardolie en de geconcentreerde, goedkope energie, die erin zit.
We zijn zo afhankelijk geworden van aardolie, dat we er steeds meer geld en energie voor over hebben. Sinds 2001 is de prijs van aardolie vervijfvoudigd, maar ondanks die hoge prijs zijn we geen druppel minder gaan gebruiken. We zullen geld gaan lenen en bankbiljetten gaan drukken om maar te kunnen blijven scoren.

Zoals junks gaan stelen om aan hun drugs te komen, zo zullen wij oorlogen gaan voeren en volkeren onderdrukken om de aanvoer van olie veilig te stellen.

We zullen allerlei ingewikkelde apparatuur ontwikkelen om ook de laatste restjes olie uit de aardkorst te halen. We gaan aardolie uit teerzand en leisteen halen. Dat is erg lastig en kost ontzettend veel moeite. Maar we gaan het doen, omdat we onszelf hebben wijsgemaakt dat we niet meer zonder aardolie kunnen.

Verduurzamen van onze verslaving?
We zijn ook begonnen met het verduurzamen van onze verslaving. Subsidie voor groene auto's en belastingvrijstelling voor elektrische auto's houden onze verslaving aan mobiliteit in stand. We dromen van natuurgebieden vol windmolens en woestijnen vol zonnecollectoren, zoals een junk droomt van spiegels vol coke en zakken vol pillen.

We maken onszelf wijs dat rijden en vliegen op biobrandstof minder erg is dan rijden en vliegen op fossiele brandstof. Het opstoken van houtpellets in energiecentrales levert precies dezelfde 220 Volt als het opstoken van steenkool en die stroom gebruiken we voor dingen die we ook met spierkracht kunnen doen.

Is afkicken van onze aardolieverslaving geen beter idee?
Onze grootouders kenden geen kunststof en plastic. Ze verwarmden hun huis alleen als het echt nodig was en dan slechts één enkele kamer. Ze vlogen niet, ze liepen of reden op een fiets.
Afkicken van een verslaving is moeilijk. Het gaat gepaard met ontwenningsverschijnselen. Er zijn een aantal landen, die hun olieverbruik drastisch hebben verminderd.
Het olieverbruik van de PIGS-landen, Portugal, Italië, Ierland, Griekenland en Spanje, daalde met 12% tussen 2006 en 2010.

De ontwenningsverschijnselen zijn: oplopende werkeloosheid (vooral onder de jeugd), dalende koopkracht en afbraak van sociale voorzieningen en pensioenen.
Mensen verliezen hun baan en gaan daardoor minder autorijden. De vliegvakantie wordt geschrapt omdat men minder te besteden heeft. Het energieverbruik per hoofd van de bevolking gaat geleidelijk (3% per jaar) omlaag.

Het is een illusie om te denken dat wij verslaafden vrijwillig zullen akicken. Als je wilt dat Nederlanders zo dicht bij ons werk gaan wonen, dat ze kunnen lopen of fietsen, dan zul je ze moeten dwingen. Dat betekent de reiskostenvergoeding, een mobiliteits-subsidie, afschaffen. Desnoods gebruik je de CO2-uitstoot van het woon-werkverkeer als reden.
Het openbaar vervoer moet verschralen, zodat bussen en treinen vol zitten en efficient worden gebruikt. Dwing mensen om de trap te nemen i.p.v. de lift.

Er is nog een lange weg te gaan. Maar iedere individuele Nederlander kan zelf besluiten af te kicken van zijn energieverslaving. Boek een fiets- of wandelvakantie in eigen land. Zet de thermostaat lager en doe een trui aan. Koop geen wasdroger, maar was alleen op zonnige dagen met veel wind, zodat de was buiten kan drogen. Als onze grootouders het konden, dan kunnen wij het ook.

cassandraclub.wordpress.com