Het uiteenvallen van het Europese imperium: de politieke collaps

Dmitry Orlov beschrijft de politieke collaps als volgt:

Faith that "the government will take care of you" is lost. As official attempts to mitigate widespread loss of access to commercial sources of survival necessities fail to make a difference, the political establishment loses legitimacy and relevance.

Het vertrouwen in de regering gaat verloren. De overheid blijkt niet bij machte om tekorten aan noodzakelijke goederen en diensten te herstellen. Het politieke establishment verliest haar geloofwaardigheid en wordt machteloos.

De politieke collaps

Het Europese bestuur heeft nooit enige reëele macht gehad. Er zijn weliswaar Europese regels, maar de controle op naleving van die regels berust bij nationale regeringen. De Europese Commissie kan pas achteraf sancties opleggen: in de praktijk gebeurt dat zelden.
Er is geen Europese begroting en individuele lidstaten kunnen hun begrotingstekort naar believen laten oplopen, totdat ze door financiële markten tot de orde worden geroepen.

Het Europees Parlement is met hele andere dingen bezig dan met de economie of de toekomst van de Europeanen.

In de afzonderlijke lidstaten van de eurozone is sprake van politieke verwarring en instabiliteit. Dit jaar waren er verkiezingen in Ierland, Spanje, Finland, Denemarken en Portugal. De verkiezingen leiden tot nieuwe regeringen in al deze landen.
In Italië en Griekenland kwamen er nieuwe regeringen zonder dat de kiezers hadden gesproken. En in België probeert men nog altijd een regering te vormen. In (bijna) de helft van de eurozone kwam er een nieuwe regering in 2011. Geen wonder dat men geen overeenstemming kan bereiken.

Politici verliezen het zicht op de economische en financiële ontwikkelingen, die opzettelijk ingewikkeld en ondoorzichtig worden gemaakt door de financiële sector. De kiezers zien wel dat de politici het zelf niet eens snappen.
Regeringen en parlementen hebben net zoveel macht over de financiële markt als over het weer. De ECB kan niet worden aangestuurd en niet worden teruggefloten, als zij besluit om Italiaanse obligaties op te kopen.
Politici kunnen er ook niet voor zorgen dat een haircut van 60% voor de houders van Griekse staatsobligaties officieel een credit-event wordt, zodat de Credit Default Swaps afgaan.

De belangrijkste beslissingen worden genomen in achterkamertjes: welke banken zijn too big to fail en welke banken mogen omvallen. Achteraf mogen de parlementen zeggen wat ze van de voldongen feiten vinden en eventueel een onderzoekje doen.
Bij gebrek aan bevoegdheid over belangrijke zaken richten parlementariërs zich op futiele bijzaken, die henzelf na aan het hart liggen. Het opleiden van politie-agenten in Afghanistan, de bescherming van dieren en de aanleg van een tulpvormig eiland.

In dit stuk hoefde ik geen namen te noemen. De poppetjes doen niet ter zake. Alleen instituties zijn belangrijk, maar die zijn inmiddels volkomen machteloos en irrelevant geworden.

Bij het uiteenvallen van de Sovjet-Unie bleven de laatste stadia van collaps, de sociale en de culturele ineenstorting, achterwege.
De politieke collaps zal ook van het Europees Imperium de laatste fase zijn.

cassandraclub.wordpress.com