De schokkende waarheid over het hardhandig optreden tegen Occupy

De schokkende waarheid over het hardhandig optreden tegen Occupy. De gewelddadige politie aanvallen in de VS zijn geen toeval. Occupy is op het derde niveau, de omkoopbaarheid van onze politieke klasse aangeland.

Amerikaanse burgers van alle politieke overtuigingen zijn nog aan het bijkomen van de beelden van de ongeëvenaarde politie brutaliteit welke de afgelopen week op een gecoördineerde wijze in steden door het hele land hardhandig optraden tegen vreedzame OWS demonstranten. Een oudere vrouw werd pepper-spray in het gezicht gespoten; de scenes van geweldloze, maar ferm protesterende studenten van UC Davis die door falanxen van de oproerpolitie overladen werden met pepper-spray gingen viraal online; beelden verspreidden zich van jonge vrouwen - schijnbaar uitgezocht op hun geslacht – die schreeuwend en aan het haar door de oproerpolitie weggesleept werden en dan nog de foto's van een jonge man, verbijsterd en hevig bloedend uit het hoofd, uit een rapportage van de nachtelijke 'clearing' van Zuccotti Park.

Maar net toen de Amerikanen het beeld helder dachten te hebben - “was dit niet echt waanzinnige politionele overkill in zo veel verschillende steden?” - Werd het beeld donkerder. De National Union of Journalists en het Comite ter Bescherming van Journalisten kreeg via een Freedom of Information Act documenten vrij, wijzend op mogelijke federale betrokkenheid bij de rechtshandhaving praktijk die zich leek te richten op journalisten. The New York Times rapporteerde "New York agenten hebben verslaggevers en fotografen gearresteerd, geslagen, op de grond geduwd en over een barrière gegooid bij de protesten. Verslaggevers werden door de NYPD gevraagd om hun perskaarten omhoog te houden en zij die dat plichtsgetrouw deden, zijn meegenomen, onder bedreiging van arrestatie, en ver buiten de plekken waar het nieuws zich afspeelde gedumpt. Andere verslaggevers die perskaarten droegen werden gearresteerd en ruw door de politie behandeld, nadat ze - ten onrechte – van de politie te horen kregen dat "het illegaal is om foto's te maken op de stoep."

In New York werd een afgevaardigde van het Hoge Gerechtshof en een raadslid van New York City in elkaar geslagen, in Berkeley, Californië werd een van onze grootste nationale dichters, Robert Hass geslagen met stokken. Het beeld wordt nog donkerder wanneer Wonkette en Washingtonsblog.com melden dat de burgemeester van Oakland erkend dat het Department of Homeland Security had deelgenomen aan een 18 burgemeester tellende conference call, om de burgemeesters te adviseren over "hoe de Occupy protesten het beste te onderdrukken".

Voor de Europeanen kan de enorme omvang van deze rechts schending niet op het eerste gezicht duidelijk zijn. Ons overheids systeem verbiedt de oprichting van een gefederaliseerd politie, en verbiedt de federale of gemilitariseerde betrokkenheid bij gemeentelijke orde handhaving.

Ik merkte dat rechtse opiniemakers en politici op de tv-programma's waar ik verscheen allemaal tegen OWS stelling namen. Journalist Chris Hayes rapporteerde van een uitgelekte memo, dat lobbyisten strijden om een ​​850.000 dollar contract om de protesten in een kwaad daglicht te zetten. Dergelijke coördinatie in de berichtgeving is onmogelijk zonder een full-on druk van de hoogste top. Dit was duidelijk niet gewoon een geval van een doorgedraaide burgemeesters 'city-by-city gemeentelijke overreactie tegen rommel in de parken en chagrijnig kampeerders'. Als de puzzelstukjes in elkaar gelegd worden, laten ze een gecoördineerde actie tegen OWS zien, op het hoogste nationaal niveau.

Waarom deze massale mobilisatie tegen deze nog-niet-helemaal-goed uit hun woorden komende, ongewapende en nogal rudimentaire mensen? Immers, demonstranten tegen de oorlog in Irak, Tea Party rally's en anderen verliep steeds zonder dit gecoördineerde hardhandige optreden. Gaat het echt om het kamperen? Terwijl ik dit schrijf, zijn nog steeds zo'n tweehonderd jongeren, met slaapzakken, koffers en zelfs klapstoelen, dag en nacht aan het kamperen buiten op straat - onder het welwillende oog van een NYPD agent - in afwachting van zaterdag nacht, zodat zeker het kamperen niet het probleem kan zijn.

Het was me nog steeds niet helder waarom OWS, deze ongelukkige, hoopvolle groep, zo een buitensporig gewelddadige federale reactie opriep.

Dat wil zeggen, totdat ik ontdekte wat het was, dat OWS eigenlijk wilde. De mainstream media is voortdurend aan het roepen "OWS heeft geen boodschap". Gefrustreerd hierdoor vroeg ik het hen gewoon zelf. Ik begon met online antwoorden te zoeken door de vraag "Wat wil jullie eigenlijk?” te stellen. In de eerste 15 minuten, kreeg ik 100 antwoorden. Dit waren echte eye-openers.

Het Nr. 1 agendapunt was: het geld uit de politiek. Het meest geciteerd werd de wetgeving en het effect van de Citizens United uitspraak, waarmee onbegrensde geldsommen plots het campagne proces konden gaan beheersen. Nr. 2: de hervorming van het banksysteem om fraude en manipulatie te voorkomen, met het meest voorkomende item, de Glass-Steagall Act, te herstellen - de Depressie wet, afgeschaft door president Clinton, welke de investeringsbanken scheidt van de commerciële banken. Deze wet zou de voorwaarden scheppen om de oorzaak van de recente crisis te corrigeren, zodat investerings banken geen risico dragend gokgedrag met derivaten meer te toon zouden kunnen spreiden.

Nr. 3 was het meest verhelderend: wetsontwerpen tegen het weinig bekende gat in de wet die op het moment toestaat om Congresleden wetgeving te laten maken die van invloed is op Delaware gevestigde bedrijven, waarin ze zelf hebben geïnvesteerd. En vooral na het laatste agendapunt - toen ik deze lijst zag – vielen de schellen van mijn ogen. Natuurlijk zouden deze ongewapende mensen de stront in getrapt worden...

De Departement of Homeland Security's gecoördineerde en gewelddadige repressie komt niet van een freelance organisatie. De DHS kan niet op eigen initiatief zeggen "wij gaan achter deze smerige hippies aan". Integendeel, DHS heeft verantwoording af te leggen in een 'chain of command': ten eerste, aan New York vertegenwoordiger Peter King, hoofd van het subcomissie-huis Homeland Security, die natuurlijk wordt beïnvloed door zijn collega-congresleden, wensen en interesses. En de DHS is direct, boven King, verantwoording verschuldigd aan de president (en die was toevallig in Australië op het moment).

Met andere woorden, dat de DHS mee doet aan een conference call met burgemeesters, en de logica van de 'chain of command' en verantwoording in ogenschouw genomen, houdt in dat het Congres dan, met de zegen van het Witte Huis, de DHS vertelde om burgemeesters te machtigen om hun politie macht - opgepompt met miljoenen dollars aan hardware en opleiding van de DHS - oorlog te laten voeren tegen vreedzame burgers

Maar wacht eens: waarom zou het Congres in godsnaam heftige gemilitariseerde reacties adviseren tegen haar eigen vreedzame kiezers? Het antwoord is eenvoudig: in de afgelopen jaren zijn leden van het Congres begonnen met in het systeem aan te treden als leden van de middenklasse (of de hogere middenklasse) - maar verlaten daarna DC met een enorme persoonlijke rijkdom, zoals we gezien hebben aan het "schandaal" van presidentskandidaat Newt Gingrich, aan wie $ 1,8 miljoen betaald is voor een paar uur "consulting" over “speciale” belangen. De opgeblazen vergoedingen aan wetgevers, die op hun beurt lobbyisten worden, is algemeen bekend, maar de notie dat congresleden wetten uitvaardigen om de 'profits' van hun eigen bedrijven omhoog te werken, is minder bekend - en als de boeken geopend zouden worden, zouden ze zeker een corruptie onthullen op een Wall Street schaal. Inderdaad, we weten al dat congresleden massaal profiteren van de handel in niet-openbare informatie die ze bezitten via ondernemingen waarover zij wetgeving mogen uitvaardigen - een vorm van handel met voorkennis die Martha Stewart in de gevangenis heeft doen belanden.

Omdat Occupy zwaar bewaakt en geïnfiltreerd wordt, is het waarschijnlijk dat de DHS en de politie informanten op de hoogte zijn, voordat Occupy dat zelf is, hoe de aanstaande agenda er uit gaat zien. Als wetgeving er door zou komen om lobbyisten de rechten af te nemen om grenzeloos te verdienen du moment ze dicht bij het wetgevingsproces kunnen opereren, en hervorming van de banken zodat deze niet meer geld kunnen zuigen uit nep-derivaten, en, het meest erge, het openen van de boeken van een systeem waar de leden van het Congres uit persoonlijk winst – enorme – oogmerk door hun eigen wetgeving schatrijk kunnen worden, dan is dat twee stappen verwijderd van een electoraal georganiseerde staats greep van een Occupy beweging ... nou ja, je zult wel gek zijn de troepen niet die opmars te laten verhinderen.

Dus, als je die punten goed begrepen met elkaar op een lijn zet, dan is wat er deze week gebeurd is eigenlijk de eerste slag in een burgeroorlog geweest, een burgeroorlog, waarin, tot nu, het slechts een partij is die voor geweld gekozen heeft. Het is een strijd waarin de leden van het Congres, met de medeplichtigheid van de Amerikaanse president, gewelddadige, georganiseerde onderdrukking op de mensen los liet die ze geacht worden te vertegenwoordigen. Occupy is op het derde niveau aangeland: de persoonlijke winst streams van de Congres leden. Ook al zijn ze nog niet bewust van wat de implicaties van hun beweging zijn, zij die bedreigd worden door de roerselen van hun dromen van deze hervorming, zijn zich daar wel degelijk bewust van ..

Helaas, zijn de Amerikanen er deze week een stap dichter bij gekomen, om juist de echte broeders en zusters van de demonstranten in Tahrir Square te zijn. Net als zij, zijn het onze eigen nationale leiders, waarschijnlijk doordat zij hun eigen persoonlijke rijkdom bedreigd zien worden door de wens tot transparantie en hervorming, die nu oorlog voeren tegen ons.

guardian.co.uk