Het besef van eigendom
Kinderen leren snel dat iets van iemand anders is. Zelfs kleuters weten dat al.
Kinderen kennen een graduele evolutie van vooral op zichzelf toegespitst te zijn naar ook rekening houden met anderen. Dat heet – in vele gevallen – opvoeding.
Kinderen moeten ook leren zich bewust te zijn van zichzelf. Dat besef groeit in het begin van de kleuterjaren. Vanaf drie jaar oud gaan kinderen met een rode vlek op hun voorhoofd geschilderd, voor een spiegel naar hun eigen voorhoofd wijzen, en niet langer naar de vlek die ze op het spiegelbeeld zien.
Met het besef van zichzelf groeit ook het besef van het bestaan van ‘anderen’, die er andere principes op na kunnen houden, maar die ook rechten hebben. Het wetenschappelijke vakblad Cognition presenteert een studie waaruit blijkt dat kinderen van drie jaar oud al een stevig besef van ‘eigendom’ hebben, van iets wat van henzelf is versus iets van iemand anders.
Experiment met pop
De conclusie volgt uit experimenten met een pop die een mutsje of een sjaal weggooide die al dan niet van het kind was. Zowel twee- als driejarigen protesteerden wanneer de pop een van hun kledingstukken weggooide, maar niet als ze haar eigen muts of sjaal weggooide.
Het belangrijkste verschil tussen beide leeftijdsgroepen was dat driejarigen ook reageerden op het feit dat de pop een kledingstuk van een derde partij (deze die het experiment uitvoerde) weggooide, terwijl tweejarigen daar geen aandacht voor hadden.
De kinderen waren dus geëvolueerd van het besef ‘dat is van mij’ naar de notie ‘dat is niet van u’. Een wereld van verschil, volgens de onderzoekers.
In ons hart...
Ben is boos en aan het mokken nadat er een rem op artikelen over Libië werd gezet en vind Patman en mij dictators.
Had Benb niet zo af en toe openlijk grote bewondering voor sommige dictators? Dus dat heeft hij vast niet kwalijk bedoeld..;)
Gelukkig jij wel, hopelijk Benb ook een beetje ;)
Maar het is slechts een aspect:
http://www.dailymail.co.uk/health/article-2046604/Babies-know-difference-right-wrong-just-15-months-old.html
Kan hij vast wennen aan het Politburo.
Ik ben toch echt nog steeds zeer (emotioneel) gehecht aan een paar spulletjes, waar jij met je tengels vanaf moet blijven. ...sorry. *mompelt ook iets als privacy*
Dat jij graag alles met mij wil delen vind ik echt schattig, maar helaas, smaken verschillen ;)
Ik neem aan dat je met commin goods, common goods = algemene middelen bedoelt.
Dus dat algemene middelen van iedereen zijn.
Ow spannend, er gaat een wereld voor me open.
Probleem is, en zal wel blijven, dat de meeste leden absoluut geen idee hebben van de opzet van het ZapLog en in de vreemde, foutieve veronderstelling leven dat de instroom hét ZapLog is, dat is het niet.
Hét ZapLog is de frontpage waar 99% van de bezoekers komen en, waarschijnlijk, 1% van de leden. Omdat artikelen via de instroom en een doordacht systeem hun weg vinden naar de frontpage houden Patman en ik de diversiteit van de instromende artikelen goed in de gaten.
Als de diversiteit van de frontpage in gevaar komt door een overvloed aan gelijksoortige artikelen word er ingegrepen, zonder aanziens des persoons.
Is hét ZapLog dan niet heel duidelijk het geheel, net als dat een restaurant niets is, zonder keuken? Ik het met je eens, dat sommige koks (vaak in het heetst van de strijd) soms niet altijd genoeg rekening houden met het gegeven, dat ze uiteindelijk koken voor de gasten en niet voor de koks.
De laatste keer, dat ik met Ben in de keuken was, die op dat moment nog nasmeulde n.a.v. de vlam in de pan, die door het Libië conflict was uitgebroken, heb ik hem vrij direct mijn mening gegeven over zijn reacties. Wat mij namelijk opviel, is dat Ben erg slecht tegen kritiek op zijn standpunten en geplaatste artikelen kan, maar dat hij zijn standpunten en artikelen zelf nooit kan verwoorden of verdedigen. En hij bakt liever gebakken lucht, dan een fout te moeten onderkennen. Mijn hoop was om een goede kok, die altijd dezelfde recepten van slechts een handjevol koks wenst te koken en heel denigrerend praat over andere schrijvers van kookboeken of koks ook eens uit te dagen met een eigen creatie voor de dag te komen, zodat hij eens in de praktijk kan bewijzen, dat zijn idee van koken, zo veel beter is, dan die van de rest. Jammer genoeg heb ik deze gewaardeerde kok sindsdien nauwelijks meer gezien en hoop ik niet, dat mijn feedback daar (mede) de oorzaak van is. Want gasten, die zo af en toe hun alleen maar hun ongenoegen in het gastenboek willen schrijven of degenen, die tijdens een avondje uit, op zoek zijn naar ruzie, die kunnen we missen als kiespijn. Maar als goede koks niet langer koken, dan is dat een gemis. En zeker in het geval van Ben, die met zijn soms afwijkende mening en invalshoek, mede zorgdraagde voor de gewaardeerde diversiteit aan gerechten op de menukaart voor de gasten.
In ieder geval hoop ik, dat Ben snel weer komt koken. Zijn objectieve statistieken bewijzen immers, dat hij een gewaardeerd kok is, wat een afwasser, die relatief nog maar net komt kijken daar ook van zegt.
Als er in een groot restaurant niemand zou zijn, die het geheel zou bewaken, dan werd het al heel snel een bende. Zeker in een restaurant, waar het iedereen vrij staat om te komen koken. Zelfs vergif mag tot op een zekere hoogte worden gebakken, maar volgens mij is ook het opzet van het Zaplog, dat de koks uiteindelijk elkaar scherp houden om ervoor te zorgen, dat er in het restaurant geen gif wordt geserveerd, maar betrouwbaar eten, dat met zorg is bereid. En soms lopen daarbij de gemoederen hoog op. Onder het schreeuwen door, is het dan één en al activiteit in de keuken en wordt er gekookt, alsof de levens van de koks ervan af hangt. Ook op die momenten, is of zijn er mensen nodig, die erop toe zien, dat er op een gegeven moment niet alleen nog maar bijvoorbeeld Libische-, Islamitische-, PVV- of Joodse gerechten worden geserveerd in het restaurant, omdat het merendeel van de koks elkaar wil overtreffen met het enig ware gerecht.
Ook bij sport geldt, dat je op je best bent (en wel moet zijn) bij de sterkste tegenstanders. Slechts bij hen lukt het je vaak om het maximale uit jezelf te (moeten) halen. Een antwoord op een ervaren verlies is dan niet om te stoppen met spelen, maar om nog beter je best te doen en vooral ook om in te zien, dat het allemaal maar een spelletje is. En dat het zogenaamd winnen en verliezen helemaal niets, maar dan ook werkelijk niets wezenlijks voorsteld. Als er al iets telt, dan is het plezier van het spelen. Vaak spelen degenen, die het meeste plezier hebben ook nog het beste en zo niet, dan hebben ze toch hun uiterste best gedaan en er veel van geleerd voor het volgende spelletje.
Koken is leuk en Zaplog een goed restaurant. Laten we dat vooral zo houden :)
1. De keuze in de huidige en nabije tijd is: “Socialisme of barbarij”. Deze keuze maak je altijd of je nu wilt of niet. Net zo goed als dat je altijd deelneemt aan de klassenstrijd. Ook als je denkt dat je daarboven staat of welke illusie je dan ook in je hoofd denkt te kunnen halen. In die zin is ook Zaplog geen objectief medium of kan het überhaupt niet enige evenwichtigheid in onderwerpen hebben. Door bijdragen over Libië te bannen, kies je wat mij betreft voor de barbarij. De barbarij die zich manifesteert momenteel met name in Libië dat inmiddels door de nato terroristen aan puin is gegooid. Een van de grootste schanddaden in de geschiedenis van het westers imperialisme. Iets waarvoor ook Zaploggers dus medeverantwoordelijk zijn, simpelweg omdat ze in een natoland wonen.
“Socialisme of barbarij” verwijst o.a. naar het boekje van Istvan Meszaros: zie ”http://zaplog.nl/zaplog/article/socialisme_of_barbarij_door_istvan_meszaros”. Als je het echt over inhoud wil hebben, krijg je daar veel voor weinig.
2. De keuze die Zaplog maakt, wordt nog duidelijker door de fascistische elementen zoals tegendraads en andere oliebollen die moeiteloos worden toegelaten en zelfs geprezen. Zoals vaker verwoord: een grote schande! Als iemand Zaplog fijntjes wijst op de onfrisse stank die daarmee wordt verbreid op Zaplog, wordt de betreffende persoon nota bene gebannen door Patman.
3. Kortom: de verkeerde keuzes, willekeur en censuur zijn geen fijne mix en voor mij in ieder geval de reden om mijn aandacht ernstig te verleggen.
Tot slot. Laat ik vooral en zoals eerder benadrukken dat ik heel veel waardering heb voor P.uncia en Patman die tenslotte met heel veel energie en inzet Zaplog mogelijk maken. Dat ze nog veel te leren hebben, moge inmiddels duidelijk zijn. Het gaat jullie goed en stoppen is meestal tijdelijk.
Succes, Ben
Ook al is her herrie in de keuken, de gerechten van een bewezen kok, krijgen al snel meer en langer aandacht op de menukaart. Ook jouw gerechten zijn voor de gasten en naast jezelf, doe je vooral hen met je afwezigheid ernstig tekort. Bovendien, als er mensen zijn, die lessen nodig hebben, dan zijn er ook leraren gevraagd. En als onwetende leerlingen het nog niet goed (genoeg) begrijpen, dan ligt er voor een leraar de taak om het dan nog begrijpelijker uit te leggen of het anders zo vaak te herhalen, dat het als vanzelf inslijt.
Tot snel.
“The weak can never forgive. Forgiveness is the attribute of the strong.”
Mahatma Gandhi
:lol: Yeah, sure, vooral waar het evenwichtigheid en overzicht betreft ;)
Hoewel Patman en ik het niet altijd eens zijn over tegendraadse figuren en oliebollen zijn we het wel eens over vrijheid van meningsuiting, en zolang deze binnen grenzen van fatsoen blijft laten we dat toe.
Het is aan de leden om met argumenten tegendraadse figuren en oliebollen een weerwoord te geven, dat is niet onze taak.
Iedereen heeft het gedaan, en ik heb helemaal niks verkeerds gedaan.
En andere die een volgens hem een afwijkend geloof hebben en in een ander straatje plassen, moeten maar een ban krijgen.
:)
Als ik Ben was geweest, dan had ik geschreven. ja ik doe het even rustig aan, en ik ben wat zorgvuldiger in het kiezen van een artikel.
En buiten dat, de leiding bepaalt de koers en daar ga je in mee.