Rise of de EU Superstaat

Populaire wijsheid dicteert dat politici een stel onwetende, klungelige prutsers zijn. Domheid met teveel macht, dat soort gedachten. Voor EU politici lijkt dat dubbel op te gaan; er lijken geen grenzen te zijn aan complete onnozelheid. Nigel Farage - zappers en andere oplettende burgers wel bekend - herinnert de EU kopstukken regelmatig aan hun idiote acties. Laatst nog in de zoveelste vergadering over de EU schuldencrisis. Waarom wordt er schuldgeld in een land gepompt als het hardstikke insolvent is?

Het gedrag van EU kopstukken is zo in strijd met gezond verstand dat aperte domheid de reden niet kan zijn. Er moet een andere verklaring zijn.

Feit is dat hen is voorgehouden dat het redden van landen met teveel schuld door nog meer schuldgeld te geven kansloos is. Weggegooid schuldgeld ten laste van de belastingbetaler. Nu staat dat ook glashelder in geschreven rapportage. Stug anders vol blijven houden valt onder moedwillig kwaad berokkenen ten behoeve van eigen doeleinden.

Feit is dat sterkere EU landen geen trek hebben via het EU noodfonds steeds meer bij te dragen aan noodlijdende EU landen. Steun die toch elders terecht komt, namelijk het private bankwezen dat teveel aan deze noodlijdende landen heeft geleend. Geen ongelimiteerde overdracht van middelen aan stuntende landen en achterliggende bankiers. Midden in deze discussie weet Eurocraat Von Rompuy het echter te presteren met een plan voor een EU Superstaat te komen. Voortaan zou Brussel over de portemonnee moeten gaan. De handen vrij om ongelimiteerd de perifere lidstaten te blijven 'shocken'. Volslagen misplaatst, zou je zeggen, maar na het in voorgaande jaren (bewust) vernaggelen van het monetaire systeem gaan ze het nog proberen ook. Never let a good (manufactured) crisis go to waste.

Een ander beeld begint op te doemen. Een beeld waaraan Farage al eerder aan refereerde. Onze EU kopstukken zijn niet dom. Ze weten heel goed wat ze doen. De enige mogelijk verklaring is dat ze welbewust en weloverwogen gebruik maken van de (kunstmatige) schuldencrisis om tot hun droom te komen: heerser over een EU Superstaat. Al moeten miljoenen mensen daaronder lijden. De 20e eeuw heeft ons op dat punt echter al genoeg slechte voorbeelden gegeven in naam van het volk.

Als voorproefje loopt de kans op een nieuwe dictator in Griekenland hard op. Ontevreden mensen die niets te verliezen hebben doen rare dingen. Welk EU land volgt? Het is te hopen dat de vrije markt onze Eurocraten al omver heeft getrokken voordat het zover is.