<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Moord op Kadaffi door politiek correct links achteloos weggemoffeld

De bewegende beelden die we de afgelopen dagen te zien kregen van de lynchpartij van Kadaffi, brachten een niet te negeren boodschap: De Libiërs zijn een wreed, onbeschaafd volk. Terwijl een mens wordt afgeslacht, staan ze erbij te lachen en de grootheid van Allah aan te roepen. Ze staan in een rij om te kijken naar het gemolesteerde lijk, ze maken er fotootjes van, ze zijn blij. Oog om oog, tand om tand. Ook van een van de zonen van Kadaffi was te zien hoe hij, opgesloten in een kamer, werd vernederd. Daarna waren er beelden waaruit bleek dat hij van voren was neergeschoten.

Er bestaat onder de Libiërs geen schaamte over deze beelden. Ze worden vrij verspreid en gretig bekeken.

Hoe dit nu te beoordelen door ons, wel beschaafde Westerlingen? Als je er even over nadenkt, komt het natuurlijk niet zo goed uit. Door de Westerse media is de Arabische lente uitgeroepen, en deze staat in het teken van gewone mensen die eindelijk vrijheid en democratie opeisen. Een prachtig beeld, waarmee de islam ook weer even in een positief zonnetje kan worden gezet. Nu is te zien hoe diezelfde rebellen zich gedragen als sadistische klootzakken. Dat roept vragen op over heel veel andere beelden die nooit te zien waren. Van onvoorstelbaar onmenselijk wreed geweld over en weer. Van een geweldscultuur die schreeuwt om bloed en nog meer bloed. Van openlijk beleden Jodenhaat, en dat alles onder de beschermende morele deken van de islam.
Ook uit Syrië komen zulke beelden soms binnen. Ze worden in Syrië zelf met dezelfde openheid vervaardigd, bijvoorbeeld van ‘rebellen’ die vermeende leden van de Syrische geheime dienst een voor een van een hoge brug werpen. Met alweer dat aanroepen van Allah en dat kille gejuich erbij.
Er bestaat in de wereld een rechtscultuur waarbij iedereen op dezelfde manier de maat wordt gemeten. Zich misdragende leiders worden naar het Internationale strafhof gesleept in het kader daarvan. De achterliggende gedachte is dat we iedereen, waar ook ter wereld, aanspreken op dezelfde morele gronden. Maar nu is er voor iedereen te zien hoe een volk niet aan die morele maatstaven voldoet. Het wordt ons in de neus gedrukt, iedere keer dat we die beelden zien van een man die uit een buis wordt gesleurd, half op een auto wordt getrokken, bespot, we zien de massale, dierlijke opwinding, de wapens, er wordt in de lucht geschoten, Allah wordt er weer een keer bijgehaald, en tenslotte zien we de beelden van een dode Kadaffi met een kogelinslag in de buik en in het hoofd van dichtbij.
Maar bij Pauw en Witteman was gisteren de acteur Jack Wouterse te zien die het allemaal heel begrijpelijk vond, er kwamen Nederlandse Libiërs in beeld, die blijk gaven van hun blijdschap en die blijdschap werd door de autochtone Nederlanders aangemoedigd, alszijnde een bevrijdend moment. Wat men kennelijk niet wil zien, is dat hier geen sprake is van bevrijding, maar van de voortzetting van dezelfde geweldscultuur. Het is bijltjesdag, en opnieuw zullen de slachtoffers van vandaag wraak gaan nemen op de daders van gisteren. Waarna de slachtoffers van morgen wraak zullen nemen op de daders van vandaag. enzovoort, enzovoort.
Als de beelden van de lynchpartij van Kadaffi iets duidelijk maken dan is het wel dat een groot deel van de wereld nog steeds middenin een Arabische winter leeft.
Maar dat is dus niet de les die getrokken wordt,
Vandaag in zijn column in NRC handelsblad stelt Bas Heijne het lynchen van Kadaffi op één lijn met een affaire in Engeland over een minister die op dienstreizen een vriendje meenam, en toen moest aftreden:
Er zal nu veel mediabezorgdheid zijn om Libië. Er is angst voor chaos. Of nog erger: een islamitische staat. Maar onze democratie? Hoe staat het met onze eigen instituties?
Daaruit blijkt dat Heijne niet vindt dat je Libiërs langs dezelfde meetlat kunt leggen als Europeanen. Daar blijkt een sterk neerbuigende houding uit, als je erover nadenkt. Eigenlijk zegt Heijne: Libiërs zijn geen mensen, maar wilden. Je kunt het ze niet kwalijk nemen dat ze elkaar stamsgewijs afslachten. Voor Libiërs is het martelen en vermoorden van een mens net zoiets als het meenemen van een vriendje op een zakenreis. Zo zijn ze nu eenmaal.
En zo verscheen de mensenrechten-advocate Liesbeth Zegveld op de tv om te verklaren dat dit soort dingen nu eenmaal gebeuren in oorlogstijd. En dat komt dus uit de mond van iemand die niet heeft nagelaten om op elke slak zout te leggen waar het de Nederlandse soldaten in Afghanistan betreft.
Meten met twee maten, dat doet politiek correct links hier. En dat onder de paraplu van een groot, moralistisch gelijk voor de hele wereld.
Zo sterk is een ideologie, dat zelfs het bewegende beeld van de omgekeerde waarheid, deze niet doet wankelen.

niemoller.nl