<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

De “zoon van Afrika” komt de kroonjuwelen halen

Op 14 oktober heeft president Barack Obama aangekondigd dat hij speciale troepen troepen gaat sturen naar Uganda om mee te gaan doen aan de burgeroorlog. In de komende maanden worden Amerikaanse gevechtstroepen gestuurd naar Zuid-Soedan, Congo en de Centraal-Afrikaanse Republiek. Zij zullen alleen worden ingezet voor "zelfverdediging", zegt Obama satirisch. Met Libië in veiligheid, is een Amerikaanse invasie van het Afrikaanse continent aan de gang.

Obama's beslissing wordt beschreven in de pers als "hoogst ongebruikelijk" en "verrassend", en zelfs "vreemd". Het is geen van deze dingen. Het is de logica van de Amerikaanse buitenlandse politiek sinds 1945. Neem Vietnam. De prioriteit was om de invloed van China, een imperiale rivaal, een halt toe te roepen en Indonesië te "beschermen", dat president Nixon noemde “de rijkste bron van natuurlijke rijkdommen in de regio ... de hoogste prijs". Vietnam stond alleen maar in de weg; en de slachting van meer dan drie miljoen Vietnamezen en de verwoesting en de vergiftiging van hun land was de prijs voor de verwezenlijking van het doel van Amerika. Net als alle latere invasies van Amerika, een spoor van bloed achter latend van Latijns-Amerika tot Afghanistan en Irak, was de reden meestal "zelfverdediging" of "humanitair", woorden al lang ontdaan van hun ware betekenis.
In Afrika, zegt Obama, is de "humanitaire missie" om de regering van Uganda te helpen om de LRA te verslaan, die tienduizenden mannen, vrouwen en kinderen in Centraal-Afrika "heeft vermoord, verkracht en ontvoerd ". Dat is een nauwkeurige beschrijving, die doet denken aan meerdere gruweldaden door de Verenigde Staten, zoals het bloedbad in de jaren 1960 naar aanleiding van de door de CIA georganiseerde moord op Patrice Lumumba, de Congolese onafhankelijkheids leider en eerste wettelijk gekozen premier, en de CIA coup die Mobutu Sese Seko installeerde, de meest corrupte tiran van Afrika.

De andere rechtvaardiging van Obama nodigt ook uit tot satire. Dit betreft de "nationale veiligheid van de Verenigde Staten". De LRA heeft haar nare werk 24 jaar gedaan, en was van minimaal belang voor de Verenigde Staten. Vandaag de dag, heeft het minder dan 400 strijders en is nooit zwakker geweest. De Amerikaanse "nationale veiligheid" betekent meestal het kopen van een corrupt en misdadig regime dat iets heeft wat Washington wil. Uganda's “president voor het leven" Yoweri Museveni ontvangt al het grootste deel van de $45 miljoen aan Amerikaanse militaire hulp " - inclusief de favoriet van Obama: de drones. Dit is zijn omkoopbedrag voor een proxy-oorlog tegen Amerika's nieuwste fantoom, islamitische vijand, de al Shabaab groep, gevestigd in Somalië. De LRA speelt een pr-rol, om de westerse journalisten af te leiden met de eeuwige horror verhalen.

Maar de belangrijkste reden voor het binnenvallen in Afrika is niet anders dan voor de oorlog in Vietnam. Het is China. In de wereld van door eigenbelang geïnstitutionaliseerde paranoia rechtvaardigt generaal David Petraeus, de voormalige Amerikaanse commandant en nu directeur van de CIA, een toestand van permanente oorlog, en vervangt China al-Qaeda als de officiële Amerikaanse "bedreiging". Toen ik Bryan Whitman, een assistent-minister van Defensie in het Pentagon vorig jaar interviewde, vroeg ik hem om het huidige gevaar voor Amerika te beschrijven. Zichtbaar worstelend met de vraag herhaalde hij, 'asymmetrische bedreigingen ... asymmetrische bedreigingen ". Deze rechtvaardigen de door de staat gesteunde bewapening en het grootste militaire budget in de geschiedenis. Met Osama bin Laden van de kaart neemt China neemt de vlag over.

Afrika is China's succesverhaal. Waar de Amerikanen drones en destabilisatie brengen, brengen de Chinese wegen, bruggen en dammen. Wat ze willen is grondstoffen, vooral fossiele brandstoffen. Met de grootste oliereserves in Libië, was Libië onder Muammar Gaddafi een van de belangrijkste bronnen van China voor brandstof. Toen de burgeroorlog uitbrak en de navo de "rebellen" ondersteunden met een verzonnen verhaal over "genocide" in Benghazi, evacueerde China zijn 30.000 arbeiders in Libië. De daaropvolgende VN-veiligheidsraad resolutie die het Westen de "humanitaire interventie" toestond werd kort en bondig uitgelegd in een voorstel van de Franse regering aan de Nationale Overgangsraad, zoals vorige maand bekend gemaakt in de krant Liberation, waarin Frankrijk 35 procent van de bruto nationaal Libische olie-productie werd aangeboden "in ruil" (de term die wordt gebruikt) voor de "totale en permanente” Franse steun voor de NTC. De Stars and Stripes heisend in het 'bevrijde' Tripoli vorige maand, flapte de ambassadeur van de VS Gene Cretz eruit: "We weten dat olie de parel in de kroon is van de Libische natuurlijke hulpbronnen!"

De feitelijke verovering van Libië door de VS en haar imperiale partners luidt een moderne versie in van de "scramble for Africa" aan het eind van de 19e eeuw.
Net als de 'overwinning' in Irak, hebben journalisten een cruciale rol gespeeld in de verdeling van Libiërs in waardige en onwaardige slachtoffers. Een recente Guardian voorpagina droeg een foto van een doodsbange "pro-Gaddafi" vechter en zijn woeste ontvoerder, die volgens het onderschrift zegt, 'feest'. Volgens generaal Petraeus, is er nu een oorlog “van perceptie ... continu uitgevoerd via de media ".

Al meer dan een decennium hebben de Verenigde Staten geprobeerd om een commandopost op het continent van Afrika te krijgen, AFRICOM, maar werd dat steeds afgewezen door de regeringen, bang voor de regionale spanningen die dat zou veroorzaken. Libië, en nu Uganda, Zuid-Soedan en Congo, vormen de belangrijkste kans in deze. Zoals WikiLeaks en de Amerikaanse nationale strategie voor Terrorismebestrijding onthullen, maken de Amerikaanse plannen voor Afrika deel uit van een mondiaal plan, waarin 60.000 speciale krachten, waaronder doodseskaders, reeds actief zijn in 75 landen, binnenkort 120. Zoals Dick Cheney reeds in de jaren 1990 beschreef in zijn "verdedigings" plan, Amerika wil gewoon de wereld regeren.

Dat dit de nu gift is van Barack Obama, de “zoon van Afrika", is uiterst ironisch. Of niet? Zoals Frantz Fanon het uitlegt in “Black Skin, White Masks”, wat telt is niet zozeer de kleur van je huid alswel de machten die je dient en de miljoenen die je verraadt.

Door John Pilger

www.informationclearinghouse.info