Een pijplijn met een zwart randje

Hij moet zeven miljard dollar kosten, ruim 2.700 kilometer lang worden en vanaf 2013 dagelijks rond de 830.000 vaten ruwe olie transporteren. De mega-oliepijleiding Keystone XL begint bij de teerzanden in Canada en voert via Montana, Zuid-Dakota, Nebraska, Kansas en Oklahoma uiteindelijk naar de Texaanse raffinaderijen aan de Golf van Mexico.
Tenminste, als minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton in de komende maanden haar handte- kening onder het project zet. De Canadese oliemaatschappij TransCanada vroeg in 2008 al presidentiële toestemming voor de aanleg van deze oliepijplijn. Omdat het gevaarte grensoverschrijdend is, belandde het dossier op het bureau van Clinton. Deze stapel papier groeide uit tot een hoofdpijndossier.

Onlangs haakte nog een mogelijk belangrijke klant voor de teerzand- olie uit de Keystone XL pijpleiding af. De Europese Commissie bestempelde olie uit teerzanden in een belangrijke nieuwe richtlijn als zeer milieuvervuilend en dat kan ervoor gaan zorgen dat het spul in de EU niet eens verkocht mag gaan worden.

Milieuprotest
In de VS groeide het verzet tegen de geplande aanleg van de pijpleiding het afgelopen jaar uit tot het grootste milieuprotest ooit in de Verenigde Staten. Alleen al voor het Witte Huis werden in totaal ruim duizend men- sen opgepakt die ertegen protesteer- den. Onder de tegenstanders zijn omwonenden, boeren, indianen en milieubeschermers, maar ook prominente politici, waaronder senatoren en gouverneurs.

Zo werd bij het Witte Huis onder meer James Hansen in de boeien geslagen. Deze gerenommeerde NASA- klimatoloog verklaarde onlangs dat de goedkeuring van de pijpleiding ‘game over’ voor de aarde zou betekenen. Samen met twintig andere voor- aanstaande klimaatwetenschappers schreef hij begin augustus een brief aan president Obama. ‘Laat

www.depers.nl

No Rights Apply