<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

De Oertijdcode – een ecologisch alternatief voor genetische manipulatie

Aan het einde van de jaren `80 deden twee Zwitserse onderzoekers van de farmaceutische gigant ?Ciba-Geigy?, een sensationele ontdekking welke de landbouw zou kunnen revolutioneren. Door deze ontdekking zou niet alleen het wereldwijde voedselprobleem op een uiterst eenvoudige manier worden opgelost, maar ook zou het gebruik van pesticiden en genetische manipulatie niet meer de moeite waard zijn om inkomsten te vergroten.

Tijdens laboratorium experimenten, hadden de onderzoekers Guido Ebner en Heinz Schürch de kiemcel van een normale ?varen? blootgesteld aan een elektrostatisch veld, een eenvoudig hoogspanningsveld (zonder stroom), waarna het gezaaid werd. Maar hun ongeloof was nogal groot toen er uit de varen een uitgestorven soort opgroeide, welke nu alleen nog maar in fossielen terug te vinden zijn! Blijkbaar werd er door het E-veld in het zaad iets geactiveerd waardoor het zich weer aan de genetische oercode herinnerde, aan een slapende genetische eigenschap dus, waarvan de werking eerder was stilgelegd.

Zonder dat de beide heren het effect konden verklaren, namen de twee onderzoekers deze kiemcellen en plantte ze, zonder ze eerst aan het E-veld bloot te stellen. De daaruit ontstane planten leken steeds meer op de varen. De kiemcellen die vervolgens weer daaruit gewonnen werden, nog meer. Hoe vaker het proces herhaald werd, des te meer de plant de vorm van de huidige varen aannam, tot er uiteindelijk weer een normale varen uit groeide.

Vervolgens stelden de onderzoekers tarwe korrels bloot aan een elektrostatisch veld. En wederom was de verrassing groot. Eén enkele korrel groeide uit, zonder het gebruik van kunstmest, tot een complete struik met meerdere korenaren, en het groeide ook nog zo snel, dat het na slechts zes weken klaar was voor de oogst. Planten, die in dit tempo opgroeien, hebben natuurlijk nog maar weinig te vrezen voor ongedierte. De toegesnelde plantkundigen keken hun ogen uit. Blijkbaar was er weer een Oervorm van de gezaaide plant opgegroeid, in dit geval een primitieve vorm van tarwe, die, als we deze zouden telen, niet alleen een veelvoud van de tarwe van vandaag zou opbrengen, maar ook nog eens uiterst resistent zou zijn.

Aangemoedigd door de veelbelovende resultaten vervolgden Schürch en Ebner hun onderzoek met maïs en vis-eieren. Het resultaat: uit individuele maïskorrels, waaruit meestal maar één tot maximaal drie maïskolven ontstonden, groeiden met de E-veld methode, maïs stengels, die tot aan twaalf maïskolven aan hun stengels droegen – een soort, zoals die ooit eerder in Zuid-Amerika voorkwam; uit de eieren van normale regenboog kweekforellen ontstond een bijna uitgestorven reuzen-soort, die een derde groter waren en rode kieuwen hadden, die ook nog eens veel schuwer bleken te zijn dan de gekweekte forellen.

Het concern Ciba beoordeelde de sensationele ontdekkingen van de wetenschappers, patenteerde het proces en stopten het onderzoek onmiddellijk. Waarom? De reden ligt voor de hand. Oer-gewassen die behandeld werden met het elektrische veld, waren in vergelijking met het moderne zaadgoed bestand tegen ongedierte, en vereisten dus minder pesticiden – pesticiden, zoals die door Ciba op de markt worden gebracht.

Schürch en Ebner deden er echter alles aan om hun onderzoeksresultaten te kunnen publiceren. Zonder succes. Er was geen enkel wetenschappelijk tijdschrift te vinden die bereid waren om het te publiceren. Dus benutten de twee onderzoekers uiteindelijk als een aller laatste redmiddel een tv-talkshow om het publiek grootschalig op hun ontdekkingen te attenderen. De respons van de bevolking was groot, de professionele collega?s echter, negeerde het grootste gedeelte van de resultaten volledig, of maakte hen belachelijk. De ontdekking, werd uiteindelijk weer snel vergeten – zonder dat de wereldwijde wetenschappelijke gemeenschap er enige kennis van had genomen. Dit moet snel veranderen.

Het boek ?Der Urzeit-Code?

De journalist Luc Burgin, die de ondertussen gestorven onderzoekers Ebner en Schuch persoonlijk kende en hen begeleid had met hun werk, bracht de ontdekkingen in het boek “der Urzeit-code” in 2007 weer in de openbaarheid. Tijdens zijn onderzoek ontdekte hij ook nog, dat de ontdekking van Ebner en Schürch inmiddels op twee Duitse universiteiten in Mainz en Freiburg, gereproduceerd en bevestigd waren, de drie profesoren van dat onderzoek staan inmiddels achter hem, waaronder de Nobelprijswinnaar prof. dr. Werner Arber. Ook kon het patent van de zonen van Schürch en Ebner terug worden gekocht ? wat inmiddels gratis ter beschikking wordt gesteld. Voor de teelt van ‘prehistorische planten” staat in principe dus de weg vrij. Met minimale kosten, kunnen ze door iedereen gekweekt worden. In het kader van een ?hulp project? moet nu de technologie van het ?elektrische veld? naar Afrika worden geëxporteerd om het aldaar aan de hongerende lokale boeren gratis ter beschikking te stellen - als een ecologisch alternatief voor de genetisch gemodificeerde gewassen van de internationale agro-multinationals.

Uitspraken:

“Ik kon destijds met de test serie van Ciba persoonlijk meekijken en was echt onder de indruk. Sindsdien laat het me dan ook niet meer los. Ik ben me er dan ook zeker van: dat op een gegeven moment, iemand dit opnieuw zal ontdekken … “(Prof. dr. Werner Arber, Nobelprijswinnaar)

“Toen Guido Ebner en Heinz Schürch van Ciba-Geigy hun onderzoeksresultaten aan mij bekend maakten, toen was ik in het begin sceptisch, even later verbaasd, en na wat overleg met andere wetenschappers overtuigd, van het feit dat hier een alternatief voor ?genetisch onderzoek? ontdekt was. (Dr. Franz Alt, ecoloog)

Filmpjes zijn Duits gesproken:

http://www.youtube.com/watch?v=8DVt8e7RJzA

http://www.youtube.com/watch?v=F-xpXk_L5HM

http://www.youtube.com/watch?v=ufQd1lsbV1A

http://www.youtube.com/watch?v=dyTIUPWu3FI

Bron: Luc Burgin: Der Urzeit-Code. Het milieuvriendelijke alternatief voor de omstreden genetische manipulatie. München 2007.

Bron document: Luc Burgin: Der Urzeit-code. Het milieuvriendelijke alternatief voor de omstreden genetische manipulatie. München 2007.

www.argusoog.org