OccupyWallStreet haalt de Nederlandse pers - een rondgang.

Nadat op 17 september de eerste demonstraties bij Wall Street begonnen, onder de naam Occupy Wall Street, waren de ogen van de wereld gericht op de kleine, maar groeiende groep demonstranten die vanuit uiteenlopende grieven naar het financiële centrum van de Verenigde Staten waren getrokken.
Overal ter wereld neemt het ongenoegen toe over hoe de kosten van de economische crisis op de zwakste schouders worden afgewenteld. Maar niet alleen dat; ook beginnen mensen in te zien dat de oorlogen die in Irak, Afghanistan en Pakistan woeden, gevoed worden door leugens en winstbejag. Dat, en het in rap tempo afbreken van burgerlijke vrijheden na de aanslagen in september 2001, zorgt ervoor dat voor velen de maat vol is.
In de Nederlandse pers werden al snel vergelijkingen getrokken met de opstanden zoals we die zagen in Tunesië, Egypte en andere landen, zoals hier in Europa in Spanje en Griekenland. Burgers zijn het beu te worden geknecht zonder dat zij nog langer het gevoel hebben invloed uit te kunnen oefenen op de democratische besluitvorming.
De pers springt er bovenop. De kranten brengen het nieuws van de eerste, voorzichtige maar sinds lang voorbereide demonstraties als een sprank van hoop, dat dit de eerste stappen zijn richting een zuivering van onze samenlevingen, van onrecht, diefstal en geweld. Het volk, geholpen door hun traditionele medestander, de vrije, onafhankelijke pers wil niet langer dat in hun naam een onhoudbaar systeem zich alle rijkdommen toe-eigent, op het platteland van Afghanistan en Pakistan met drones vermeende terroristen en onschuldige burgers buitengerechtelijk executeert, en ecologische rampen veroorzaakt voor eindige hulpbronnen.
Dankzij de Nederlandse pers krijgen de demonstranten in New York en ver daarbuiten (de beweging verspreid zich in een rap tempo naar andere Amerikaanse steden) een gezicht. Journalisten en commentatoren spreken de hoop uit dat ook in ons land mensen geïnspireerd raken door de protesten, en duidelijk maken dat dit land hún land is, en dat zij het recht hebben mede te bepalen hoe de wereld en hun leven ingericht moet worden.
Journalisten zijn immers niet alleen medeburgers, maar voelen ook de verantwoordelijkheid van hun taak, de mensen juist te informeren over dat, wat hun levens raakt, zodat deze mensen een geïnformeerd aandeel kunnen leveren aan het democratische bestel.
Bovendien, niet onbelangrijk, merken ook journalisten hoe ze worden beknot in hun werk. Ook in dit land zijn journalisten al gegijzeld door het Openbaar Ministerie om hen hun bronnen te doen vrijgeven. Een interessante foto verscheen vandaag op Indymedia.nl naar aanleiding van de krakersdemonstratie in Amsterdam:

Een fotograaf met duidelijk zichtbare perskaart moet lijdzaam toezien hoe zijn foto's worden geïnspecteerd door de politie. Hij lacht erbij als een boer met kiespijn - immers begrijpt hij als geen ander dat hier het recht op vrije informatiegaring een stevige knauw krijgt.

Onzin natuurlijk. Die fotograaf lacht omdat hij daar zo gezellig staat te ouwehoeren met de politie, die vandaag weer eens een in de kern vreedzame demonstratie heeft doen escaleren. De pers laat het wederom afweten als het aankomt op serieuze verslaggeving. Een korte rondgang langs de online edities van de grote Nederlandse kranten biedt een triest beeld.
Het NRC legt de link met de Tahrir-opstand in Egypte, dat heeft de kwaliteitskrant in ieder geval goed gezien.

Het moest de Amerikaanse Dag van de Woede worden, maar een langdurige bezetting als in Kairo of Madrid werd het niet.

schreef de slijpsteen voor de geest op 18 september, de dag nadat de demonstranten de toegang tot Wall Street zelf was ontzegd:

De bedoeling, volgens sommige demonstranten, was om weken of zelfs maanden in het financiële centrum van Manhattan te bivakkeren naar voorbeeld van opstanden als in Egypte en Spanje.
Maar van tentenkampen en massale sit-ins was gisteren geen sprake. Er werden wel enkele optochten gehouden en in de diverse parken werd gedebatteerd. Twee gemaskerde mannen die probeerden een gebouw van Bank of America binnen te dringen, werden gearresteerd. Tegen het invallen van de duisternis nam de relatieve drukte af.

Gelukkig maar, ademt het artikel, en het is meteen de laatste verwijzing naar de New Yorkse protesten.
De redacties van het Algemeen Dagblad, Trouw , de Volkskrant en Parool hebben zich laten informeren dat de protesten wel degelijk aanhielden na 17 september, en hebben er een heuse fotoserie aan gewijd. Weliswaar in beide kranten dezelfde maar dat mag de pret niet drukken, alleen de prijs:

New Yorkse pendelaars lopen voorbij de demonstranten bij Wall Street die de nacht doorgebracht hebben in het Zucotti-park. De demonstraties hinderen het voetgangersverkeer in het financiële centrum van New York, aldus de politie. Sinds 17 september wordt er dagelijks gedemonstreerd voor de deur van Wall Street, New York. De betogers protesteren al een week tegen de gevolgen van de financiële crisis. Het is een protest tegen de invloed van het bedrijfsleven op de Amerikaanse politiek. De protesten worden georganiseerd door de actiegroep 'Occupy Wall Street'. Er zijn tientallen aanhoudingen verricht door de New Yorkse politie.

Er begint in het hoofd van de krantenlezers een beeld te ontstaan van de demonstraties. De deelnemers, die blijkbaar niet hoeven te werken, zijn ontevreden met hun leven en de wereld en vallen daarmee hardwerkende zakenlieden lastig:

De Telegraaf geeft het genadeschot in het financiële katern, in een wel erg vilein artikel:

Wall Street is in mineur en niet alleen door de economische malaise. De bankiers en handelaren zijn de overlast van een groep demonstranten die al meer dan een week in het park bij het financiële centrum bivakkeren meer dan zat. „Zoek een baan!”, snauwt een in strak pak gestoken handelaar een betoger toe die een discussie aan wil gaan en een bord draagt met de tekst ’Schaam je, Wall Street’.

De los georganiseerde groep van studenten, ’beroepsdemonstranten’ en hackers zet onder de naam ’Occupy Wall Street’ (bezet Wall Street) de zaak op scherp. De betogers houden Wall Street verantwoordelijk voor de economische crisis en verwijten de financiële wereld veel te veel invloed te hebben op de politici in Washington. Vandaar dat het antwoord van de jongeman, die zich alleen als John voorstelt, voorspelbaar is. „Dankzij jou heb ik geen baan.” De handelaar loopt schouderophalend verder.

terwijl de kop toch veelbelovend was:

'Schaam je, Wall Street'

Maar deze kranten hebben in ieder geval aandacht besteed aan Occupy Wall Street, in tegenstelling tot bijvoorbeeld het Financieele Dagblad, de Stentor, BN de Stem, Metro en de Spits.

Waarvan akte.

www.livestream.com