Stel je voor...
"Stel je voor dat het 1943 is en een nazi-officier een machinegeweer tegen je hoofd zet en vertelt dat je in een bulldozer moet stappen. Voor die bulldozer ligt een grote kuil. Honderden families zijn neergeschoten en liggen in die kuil, sommige leven nog." De officier vertelt je dat je hen (levend) moet begraven. Je weet dat als je 'nee' zegt, hij je neer gaat schieten. Dan doet hij het zelf. Doe je het wel, dan blijf je leven. Zou je doen wat hij zegt? Uiteindelijk gaan die mensen toch dood. "Wat zou je doen wanneer je mensen voor het dichtgooien van de kuil eerst mag afmaken? Dat is voor hun beter, omdat ze dan niet levend begraven worden. Wat zou je doen?"
Ik ben zelf tegen abortie, omdat het leven volgens mij begint bij de conceptie.
Maar ik heb zo makkelijk praten. Ik kan nooit zwanger raken d.m.v. (groeps) verkrachting of incest of veel te jong of arm om goed voor mijn kindje te zorgen. Ik loop nooit de kans om vermoord of mishandeld te worden, omdat mijn kindje de familie-eer niet uitkomt.
Abortus gelijk stellen aan jodenvervolging is wat mij betreft geen bijdrage aan de discussie over dit complexe probleem en wat mij betreft niet meer dan goedkope, kwetsende propaganda.
Saved is zeer fijn christelijk....
Idd, maar om een of andere vreemde reden maakt de anti-abortus lobby zich daarover altijd minder druk.
Zie verschil niet tussen actieve abortus en abortus wegens het niet kunnen innestelen van een bevruchte eicel agv bijvoorbeeld een spiraaltje.
Het is een vergelijking met de holocaust, veel onschuldige mensen werden vermoord.
Dus het kindje moet dan gestraft worden voor de misdaad van de vader(s)?
Als je het niet bekeken hebt, wat is er dan gemeen aan?
De confrontatie met het in de baarmoeder (veiligste plaats voor een baby) uiteenrukken van kinderen of wat die kinderen en ouders aangedaan word?
Dus sex zonder de intentie van een kind te verwekken is een misdaad? Dat is uw mening , niet de mijne.
Vroeger, en soms nog, werden ongewenste of gehandicapte of zwakke kinderen na de geboorte gedood of aan hun lot overgelaten. Dan vind ik abortus een veel humanere aanpak.
Volgens mij focussen de meeste tegenstanders van abortus enkel op de ingreep zelf waarbij de foetus gedood waarbij wordt en laten daarbij alle andere overwegingen achterwege.
't Is natuurlijk geen evidente ingreep, zeker niet voor de moeder. Deal with it!
Als je dan naar een beenhouwer gaat, projecteer je dan ook je eigen emoties op die honderden gedode en vermalen jonge dieren of denk je dan enkel aan je maag? Leven en dood moet je met respect maar ook rationeel kunnen bekijken. Het leven kun je niet als heilig beschouwen zonder daar op sommige vlakken al dan niet bewust hypocriet over te zijn.
Nee dat is jouw mening. het zijn niet mijn woorden.
Sex zonder dat je daar een kind aan over wil houden, dan zul je je verantwoordelijk moeten gedragen.
Niet sexen wanneer je vruchtbaar bent, of geen zaadlozing in de vagina. Of een voorbehoedsmiddel gebruiken.
Als je daar geen moeite voor wilt doen bestaat de kans dat je samen een kindje krijgt. Daar ben je dan zelf verantwoordelijk voor. Face the consequences
Moet dat z'n hele leven lang aan de ouders leren om hun plichten na te komen. Face the consequences.
Of krjig je van die driejarige peuters die boterhammejes voor hun moeder smeren in plaats van omgekeerd.
http://www.frederike.nl/cgi-bin/scripts/db.cgi?ID=156&view_records=1&ww=on
http://www.telegraaf.nl/binnenland/10202042/__Moeder_3-jarige_verdacht__.html
http://www.blikopdewereld.nl/Ontwikkeling/rechtspraak/84-kinder-en-gezinsmoorden-in-nederland/3450-celstraffen-voor-moeder-en-toenmalige-partner-inzake-mishandeling-overleden-peuter-.html
Ow, wacht even, deze kinderen hebben niet genoeg gebeden, maar gelukkig zijn sommigen nu terug bij de heer.
@saved
Waar ben jij van gesaved, gered?
Juist. Misselijk makende propaganda.
Zo ken ik er nog wel een paar:
Die EO jongerendagen hebben ook erg veel weg van die Hitlerjugend bijeenkomsten, vind je ook niet?
Nee, hopelijk niet. Maar heb je er ooit wel eens één seconde bij stilgestaan, welke straf het krijgen van een kind voor een moeder kan betekenen? Ooit wel eens met huilende vrouwen gesproken, die die keus eens hebben moeten maken. Het zal je maar gebeuren, dat je op heel jonge leeftijd wordt verkracht. Het is heel erg voor de helft van jou, maar ook voor de helft van de ergste man, die je ooit kende. Wat moet er ooit van dat kind worden, vragen moeders zich af. En weggeven, een deel van zichzelf? Waar ze zich zo enorm voor schamen, iets dat ze als vies en naar ervaren, maar dat altijd aan hun gelinkt zal blijven. Op zulke momenten worden er keuzes gemaakt, die soms zo intens begrijpelijk zijn.
En die ga jij vergelijken met koudbloedige moordenaars?
"Hate the sin, love the sinner" Ghandi
Matteüs 7 onlangs nog gelezen?
Een schoonzus van me moest een hele late abortus ondergaan van haar ouders. Ze heeft er enorme spijt van en heeft nu alle moeite gedaan om zwanger te raken.
Gelukkig zijn er wel organisaties als Siriz en Er is Hulp die ouders die onbedoeld een kindje verwachten willen helpen.
En voor Ouwe Knar:
Zij kozen voor een kindje:
Het verhaal van Linda
Alles leek uitzichtloos
Het gaat heel erg goed met mij
Ontsnapt aan de prullenbak
Zij kozen voor abortus:
Ik wilde mijn huwelijk redden
Mijn dochter van zestien
Een christelijk meisje
Ik begon een band te krijgen met mijn kindje
Het kwam zo onverwachts
Van mezelf. Ik leef niet meer voor eigen rekening. Jezus heeft mijn schuld op zich genomen en mij daardoor vrijgemaakt!
De ouders die hun kindje tot de dood erop volgde mishandelden kozen ook voor een kindje, en de moeder die haar kind levenslang beschadigde door het psychisch ernstig te verwaarlozen koos ook voor een kindje.
In beide gevallen (wel/niet kindje) pakt de keuze niet altijd even goed uit.
Op jonge leeftijd verkracht, incest, geen zaken om lichtvaardig mee om te gaan. Waarom gaan de daders meestal vrijuit en krjigen de moeders levenslang, ongeacht wat ze besluiten? Stel je voor...
Waarom wordt verkrachting altijd gebruikt om een volk te breken en de oorlog te winnen?
Stel je voor...
Dat zou natuurlijk een mooi begin zijn, maar ook dan zou het mij niet lukken om te leven volgens Gods gebod: God liefhebben bovenal, en mijn naaste zoals ik mijzelf liefheb.
Toen ik door mijn raampje naar beneden keek en mijn naaste (Jehova's getuigen) zag lopen heb ik niet zo over hen gedacht als ik over mezelf denk.
Als ik straks in de auto de weg op ga zal er vast wel weer iemand staan te suffen voor het stoplicht waaraan ik me ga ergeren...
Om maar een voorbeeld te geven hoe makkelijk je tegen Gods opdracht in kan gaan.
Nu weet ik gelukkig wel dat ook dat "gedekt" is door de vergeving die ik van Jezus ontvang.
Het is een onbegrijpelijke zaak, dus ik kan het je echt niet kwalijk nemen als je het niet begrijpt...
Woorden kunnen een heel krachtig wapen zijn, voor goede en slechte zaken.
Het klinkt alsof je je nooit zou mogen ergeren, nooit kwaad worden.
Je ergeren aan die ander is begrijpelijk als je heel erg met jezelf bezig bent, en bijvoorbeeld niet op het idee komt dat die ander misschien moe is, zorgen heeft, noem maar op.
Zodra je je dat realiseert is de ergernis waarschijnlijk bijna verdwenen.
Misschien ben jijzelf ook wel moe en hebt zorgen. Is jullie beiden dan iets te verwijten? Is daarvoor een vergevende Jesus nodig? Is daarvoor een gebiedende God nodig?
Ow, geen grote vriend Jesus en geen opzichter als God. Misschien toch wel, uit een ander perspectief.