Tijd voor het ontmantelen van de NAVO: een alliantie van geteisem

Toen de Koude Oorlog eindigde, geloofden velen in een vreedzame toekomst, in nucleaire ontwapening en ontmanteling van de oorlogsmachine met een omschakeling van de industrie naar vreedzame technologie. In plaats daarvan zijn we getuigen geweest van de agressieve expansie van de NAVO, inclusief de voormalige Sovjet-republieken tot aan de Russische grens, hetgeen een wake-up call zou moeten zijn voor velen die leven in het Amerikaanse Imperium. Veel mensen verkeren nog steeds in de veronderstelling dat de Verenigde Staten een voorbeeld is als het gaat om de rechtsstaat, de heiligheid van de Verenigde Naties en de mensenrechten. Immers, de Amerikanen waren de ‘goeien’ die Hitler versloegen en de wereld veilig maakten voor democratie. De NAVO-expansie vond plaats ondanks de beloften aan Gorbatsjov, na de vreedzame ontbinding van de Sovjet-Unie tesamen met de val van de Berlijnse muur, dat als hij zijn bezwaren mbt de toelating van een verenigd Duitsland als een volwaardige, volledig bewapend lid van de NAVO zou laten vallen, de westerse staten het lidmaatschap van de NAVO zouden bevriezen en niet verder zouden uitbreiden naar het oosten. Rusland verloor 20 miljoen mensen in de Tweede Wereldoorlog door de nazi-aanval, en de Russische behoedzaamheid voor een versterkt, herenigd Duitsland, dat deelneemt aan hun voormalige vijand de NAVO, was op zijn minst begrijpelijk.

Ik bezocht de Sovjet-Unie in 1989 in een delegatie van de NY Professional Roundtable tijdens de onstuimige dagen van de nieuw aangekondigde leer van Gorbatsjov van de glasnost en de perstroika - openheid en wederopbouw. Het leek alsof elke borst van elke man boven de zestig sportief bedekt was met medailles, ter herdenking van hun verdiensten in de Grote Oorlog. Op elke straathoek in Moskou en Leningrad, waren er gedenktekens voor de gesneuvelden. De Piskaryovskoye Begraafplaats in Leningrad, met zeeën van massagraven, met 500.000 die omkwamen in het 872-daagse beleg van Leningrad, was een pijnlijk brandende impressie die mij nog steeds achtervolgt. De belegering leidde tot de tragische dood van maximaal 1,5 miljoen soldaten en burgers en de evacuatie van nog eens 1,4 miljoen, van wie velen stierven als gevolg van honger en bombardementen. De gids voor onze delegatie vroeg me op een gegeven moment: "Waarom vertrouwen de Amerikanen ons niet?" "Waarom vertrouwen wij jullie niet?" Ik riep verontwaardigd.

"Hoe zit het met Hongarije? Hoe zit het Tsjecho-Slowakije? Waarom zouden we jullie vertrouwen?" Hij keek me aan met een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht," Maar we moesten onze grenzen beschermen tegen Duitsland!" Ik keek in zijn waterige, blauwe ogen en hoorde de vurige oprechtheid in zijn stem. Op dat moment voelde ik me verraden door mijn regering en de jaren van constante herinnering aan de communistische dreiging. Het land tussen Rusland en Duitsland was zo vlak als een tafel. Er was geen buffer tegen de Duitse aanval, behalve de bergen van Tsjecho-Slowakije en Hongarije. De Russen waren in een defensieve houding toen ze hun militaire macht opbouwden. Ze gebruikten Oost-Europa als een buffer tegen een herhaling van de Duitse oorlogsverwoestingen.

En de enorme multi-biljoen dollar opbouw van nucleaire bewapening en NAVO-troepen, wat waren we aan het verdedigen? We hadden onze krachten bijeen geraapt, inclusief de nucleaire wapens geparkeerd in acht NAVO-landen op hun continent. En toen wij het enige land waren op de planeet in het bezit van de bom - na Hiroshima en Nagasaki - weigerden wij om deze over te dragen aan internationale controle onder auspiciën van de VN, waarop was aangedrongen door Robert Oppenheimer, de vader van de bom. In plaats daarvan stuurde President Truman aan op een oneerlijk voordeel voor de VS in zijn Baruch plan – door het Amerikaanse volk te laten denken dat hij redelijk was, door te doen alsof ze eerlijke voorwaarden presenteerden voor het controleren van de bom, die in werkelijkheid Stalin dreef tot het verkrijgen van een eigen bom – en ons daarmee dwong tot een tragische en kostbare wapenwedloop - daarmee onze eigen nationale veiligheid en het hele lot van de aarde in gevaar brengend.

Er is niets veranderd. Het Imperium heeft geen kleren. Dat is duidelijk. Na eenzijdige terugtrekking uit de ‘Anti-Ballistic Missile Treaty’ met Rusland, leidt de VS de NAVO in het bouwen van een ring van raketten rond Rusland. Het globaliseert haar strijdkrachten en operaties. Een armada van met raketten beladen NAVO-oorlogsschepen is ingezet in de oceanen over de hele wereld met bijna 1.000 Amerikaanse militaire bases op alle continenten op de planeet. Werkend met deze uitgebreide militaire capaciteit, omcirkelen de NAVO-leden en hun bondgenoten China in de Stille Oceaan, net als Rusland, terwijl wij Ruslands en China’s herhaalde voorstellen tot een verbod op wapens in de ruimte verwerpen. De NAVO is een wetteloze alliantie van schurkenstaten, vastbesloten om de olie en andere schaarse middelen van deze wereld door brute kracht te controleren.

Als eerste leidden de Amerikanen de NAVO naar illegale acties zoals het bombarderen van Kosovo in het belang van "het beschermen van" mensen, zonder de wettelijk vereiste toestemming van de VN voor alle handelingen van oorlogvoering die niet voortkomen uit zelfverdediging tegen een gewapende aanval, zoals vereist door het VN-Handvest . De VS en hun NAVO-bondgenoten weigerden om naar de VN te gaan om toestemming te vragen voor het starten van vijandelijkheden, zoals vereist in het VN-Handvest, omdat Rusland dreigde met een veto in de Veiligheidsraad om zijn bondgenoot, Servië, te beschermen.

Ondanks de lippendienst kwam de NAVO met een soort van verzonnen "verantwoordelijkheid om de Kosovo Albanezen te beschermen" (door met bombardementen de Serviërs aan gort te trappen) en kwam Clinton met: "Als we voor een sterke economische relatie gaan, die de mogelijkheid inhoudt om ons over de hele wereld te verkopen, dan is Europa de sleutel .... Dat is waar Kosovo over gaat."

Het is onmogelijk te geloven dat de NAVO-aanval op Libië alleen maar gaat over "de bescherming van burgers", terwijl op hetzelfde moment honderden burgers worden gedood door NAVO-bommen en drones. Ook hier is het koloniale old-boys netwerk erop uit om de Libische olie veilig te stellen. De NAVO is nu bezig met drie oorlogen in Libië, Afghanistan en Irak. De VS is ook blindelings aan het bombarderen in Pakistan, Jemen en Somalië, met 'pilots' zittend aan hun computers en spelend met hun joysticks, met hun onbemande drones wetteloos gericht op "terroristen", zaait het dood en verderf onder onzichtbare mensen, vermoordt het degenen, tal van onschuldige mannen, vrouwen en kinderen. waarvan zij vermoeden dat ze ons kwaad willen doen, zonder bewijs, proces, of bewezen schuld.

Het is tijd om de NAVO te ontbinden. Er is een NAVO-top in Chicago in mei 2012. Grassroots activisten organiseren zich over de hele wereld om zich te verzamelen op een tegentop in Chicago om de wetten als middel voor het oplossen van internationale geschillen te herstellen en een nieuwe visie te laten horen over mondiale veiligheid en vrede.

door Alice Slater