<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

De strijd om de Libische taart is begonnen

De race voor de enorme olierijkdom van Libië neemt toe aan momentum. Staten die samenwerkten tijdens de NAVO-luchtaanvallen zijn nu bezig met elkaar te bestrijden in de slag om lucratieve energiecontracten veilig te stellen. Ondertussen stijgt de angst dat een nieuw regime in Libië gemakkelijk kan afglijden naar corruptie.

Een half miljard dollar uit Italië en nu maar liefst 1,5 miljard dollar van de Verenigde Naties in vrijgemaakte Libische tegoeden bovenop 300 miljoen dollar uit Turkije. Nu er discussies in overvloed zijn over de toekomst van een Libië na Gaddafi, is het het geld dat het hardst spreekt.

"De regeringen hebben een sterke interesse in het openen van nieuwe kanalen voor het herstarten van zakendoen en iedereen loopt daar hard voor", zegt Lucca Galassi, een journalist van PeaceReporter.net. "De Fransen hebben Total en andere bedrijven zoals Alcatel, Ariva en zelfs spoorbedrijven die er actief zijn".

De minister van Buitenlandse Zaken van Italië heeft ontkend dat er een race is met Frankrijk om als eerste ter plaatse te zijn om zaken te herstarten in Libië, maar de Italianen hebben hun gretigheid duidelijk gemaakt om de zeer nauwe handelsbetrekkingen in stand te houden ze genoten onder het regime van Gaddafi.

Maar nu het geld begint te stromen om te helpen de Nationale Overgang Raad na de machtsovername te financieren blijft een groot vraagteken over wie precies de eigenaar is van de grote bedragen.

"In de staat van Gaddafi, die tot een einde komt, was de grens tussen de privé-rijkdom van de familie Gaddafi en het privé-vermogen van de staat niet erg duidelijk, dus is het moeilijk te zeggen hoeveel van dit geld een directe emanatie van de particuliere rijkdom van de Gaddafi’s is en hoeveel er zou kunnen worden aangemerkt als Libische tegoeden in het algemeen", zegt journalist Fabricio Moronta.

De familie Gaddafi werd vaak beschuldigd van de rijkdom van Libië als hun eigen zakgeld te gebruiken. Nu is er bezorgdheid dat zonder effectieve controle het vrijgeven van de Libische tegoeden de sluizen kan openen tot nieuwe corruptie.

"Libië is nu een land van mogelijkheden en iedereen probeert om, ik zou zeggen, te plunderen. Het is een soort van plunderingen. Ze proberen deze oorlog zo goed als ze kunnen te exploiteren”, zei Lucca Galassi. Maar met lucratieve olie, gas en infrastructuurprojecten die volgen als het door oorlog verscheurde land herbouwt, lijkt het of iedereen een deel van de activiteiten wil.

"Een oorlog is een moment van mogelijkheden om winsten te maken. Tegenwoordig is een oorlog onmisbaar voor westerse economieën en westerse industrie. Je vernietigt, je herbouwt, je vernietigt, je herbouwt. Het is als een vicieuze cirkel", zegt Lucca Galassi.

En het is niet alleen Italië dat geprobeerd heeft om de Nationale Overgang Raad aan zijn kant te houden. Marinella Correggia, een eco-vredesactivist die eerder deze maand in Libië was, zegt dat Frankrijk al verder is dan Italië in de race voor de olieovereenkomsten.

"Frankrijk heeft 160 miljoen Euro besteed aan deze oorlog maar heeft al contracten met de Nationale Overgang Raad voor 28 miljard dollar", vertelde ze RT. "Italië heeft slechts voor 1,5 miljard dollar contracten, misschien omdat ze daar niet zoveel gedaan hebben. Dus economie en hebzucht maken de oorlogen”.

Of je het leuk of niet, voor veel westerse landen betekend een naoorlogs Libië big business.

rt.com