PTSS kan herkennen van angst, verdriet beïnvloeden

deelnemers met PTSS minder in staat om in het bijzonder twee emoties te herkennen: angst en verdriet

Lijkt mij uiterst funktioneel voor soldaten :(

Hetzelfde geld voor zogenaamd gemakkelijkere emoties; woede, irritatie, angst, schuld, verlangen etc vervormen allemaal het beoordelngs vermogen. Het zijn allemaal bubbels van Illusies die bedoeld zijn iets af te dekken waar we van denken dat we het niet aankunnen dat te voelen....

Lijkt mij uiterst funktioneel voor soldaten :(

niet alleen voor soldaten... Onze maatschappij, en afweersysteem zweert bij het niet voelen van kwetsuren, in het algemeen...

Bijvoorbeeld kan iemand die boos is bijna niet meer waarnemen dat een rustige redelijkheid een veel grotere openheid van geest verleend om een breder perspectief t.a.v het object van woede waar te nemen...

Het zijn allemaal fixaties...

Overigens lijkt het me helemaal niet handig voor slodaten de ene misstap en beoordelings fout na de anderen te moeten maken... Zou het daarom zijn dat ze stijf onder de coke gehouden worden?

Het zijn allemaal fixaties...

Of illusies binnen een perceptie....

Referend naar een eerdere discussie over waarnemen, ja, niks mis met die omschrijving... De verstarring is wel een vrij cruciaal kenmerk van elke afweerstruktuur ... Bij het verstarren van de perceptie treed waarschijnlijk direct al die illusie op, IS het optiek van de illusie. Ik ben er verder wel voorstander dat heel breed te trekken, bijvoorbeeld een oordeel kan dezelfde trekjes hebben....of zelfs een herinnering...

Dat wil zeggen, als we het er over eens zijn dat "de illusie" de interpretaties is door (middel van) "de percpetie". Er zijn ook andere zienswijzen die min of meer het tegenovergestelde beweren....

als we het er over eens zijn dat "de illusie" de interpretaties is door (middel van) "de percpetie".

Sure, als uit de perceptie een foute conclusie komt praat je over een illusie en als je die illusie ten koste van argumenten en logica niet wil loslaten of bijstellen heb je een fixatie....

Fijn... Ik zei het ook alleen omdat daar voor sommigen wel een moeilijk punt zit: De aanhangers van het infinite rationele, kunnen namelijk zomaar ontkennen dat dit (argumenteren) in zichzelf een fixatie en dus een illusie zijn kan. Dat kunnen zij natuurlijk alleen, omdat zij de perceptie geen vrijheid toe kunnen dichten; die blijft immers altijd gedreven door het denken en een interpretatie (cogito ergo sum). Dat levert dan van die heerlijke discussies op met Rand aanhangers :) maar dat terzijde ... Het belangrijkste is dat het mega implicaties lijkt te hebben voor de wijze van behandelen van PTSS als je niet kan zien waar de illusie vandaan komt. Je zou bijna kunnen stellen dat veel therapie juist gericht is op het instand houden en zelfs sterker maken van die illusies helaas, cognitief is bv louter herprogrameren, psychoanalyse idem. En de succes rate is dus erg laag tegen hoge kosten.... Er is een grote weerzin tegen het opheffen van illusies :)

Je zou bijna kunnen stellen dat veel therapie juist gericht is op het instand houden en zelfs sterker maken van die illusies

Daar verdienen psychologen hun brood mee ;(

Si ...schrecklichkeit zolang er geen zelf reiniging en ontwikkeling plaatsvind! Maar er is kentering ... en net als bij dé media, komt dat uit de alternatieve hoek, en is het ook hier een keihard gevecht met alle "gooddies" als inzet: bonafide wetenschappelijk (is dat mogelijk in de psychologie?), de status quo, maatschappelijke en juridische macht van de psychiaters etc etc ... In de behandel kamertjes van de alternatieve therapeuten wordt al driftig aan EFT, EMDR e.a. energetische psychodynamica gedaan... En voorzichtig vind e.e.a. inroad bij bv sudenten psychologen, al mag het niet genoemd worden...

Tja de gevestigde orde gebruikt hun discipline als wapen dus ik zie niet veel hoop op verbetering.

Zeker, en dus is er angst en stagnatie door o.a. job behoud. Maar een psycholoog is natuurlijk een slechte psycholoog als die zijn/haar eigen weerstand tegen een waardevol inzicht niet zou onderkennen ... en ja, het is waar, daar lopen er veel van rond, maar die zijn natuurlijk niet interessant (hoewel net zo aan te spreken op hun verantwoordelijkheden uiteraard), en ook de grote middenmoot is pas later interessant; het gaat erom, zoals in elk vernieuwings proces, dat wanneer het een kleine minderheid lukt op overtuigende wijze gaten te slaan in de gevestigde opinie en gewoontes, de grote middenmoot vanzelf meegaat, en dat heeft tijd en exposure nodig.

Er is nog een reden waarom dit allemaal zo stagneert...
Vanuit een alternatieve kijk, kan de verklaring hiervoor misschien gevonden worden in het feit dat afweerstrukturen/fixaties en de daarop volgende illussies (als gevolg van trauma) zo moeilijk als zodanig te herkennen zijn.
Meestal zijn we volledig in de ban van die illusies. Dit is op zichzelf vaal al een reden tot het verdwaald raken in een doolhof van negatieve emoties. Het is zo moeilijk die afweer te ontmantelen (wat de illussie doet ophouden te bestaan) omdat de anatomie van de afweer niet eerst bestudeerd werd... meestal herkennen we wel de uiterlijke fixaties als woede, onmacht, verliefdheid etc maar ontbreken het begrip van het ontstaan van die gevoelens, omdat per design de oorsprong zit in een deel van de hersenen waar juist de bewuste lagen geen zetel hebben, en we deze dus niet sturen. Daarnaast, boezemt het voelen van oude pijn die achter de fixaties verborgen zit, de meeste mensen grote angst in, vaak met het idee dat deze dodelijk zijn, of dat we er "in zullen blijven steken".... Daarom kiezen veel behandelingen die "veilige" weg, welke de problemen uiteindelijk alleen maar vergroten, door juist de fixatie te versterken (van de ego krachten) als wapen tegen deze angst.

Deze methoden raden juist het voelen van de oude pijn/kwetsuur ten sterkste af met als argument dat er dan sprake zou zijn van hertraumatiseren. Vanuit een alternatief standpunt zitten daar een aantal onwaarheden in: Het kind heeft die pijn niet kunnen voelen, dat zou het niet overleefd hebben, en heeft om dat te voorkomen door middel van een afweerstruktuur dit voelen afgesloten, en dat was toen de redding. Ten tweede is het niet nodig om als volwassene weer als een kind te zijn die steun nodig heeft, omdat we op dit moment weten dat die gevoelens oud zijn. Door te blijven geloven dat we alleen die oude dingen kunnen voelen als we nu wel die bescherming hebben die we toen ontbraken als kind, is de illusie compleet die ons weerhoud de oude pijn te verwerken. Die illusie is pas los te laten als we doorzien dat we nu geen kindbehoeftes meer hebben, maar slechts volwassen behoeftes en dat dit een fundamenteel groot verschil is. Daarnaast is het onmogelijk om de gebeurtenis uit het verleden op te vullen met gebeurtenissen in het heden, nog dat we daar een reële behoefte bevrediging uit zouden kunnen putten. We zijn dat kind niet meer. Voor mensen die hier wel in geïnteresseerd zijn, is er volop te googlen naar PRI, EFT, EMBR en velen anderen methoden die deze ego problematiek op een volwassen manier ontmaskeren en helen.

EMDR, natuurlijk ...