Verantwoord aanvaardbaar. Voor wie?

Vandaag vertrekken de Nederlandse politietrainers naar Kunduz. Afgelopen maandag wilde minister Rosenthal van Buitenlandse Zaken daar al een kijkje nemen, maar verder dan de Afghaanse hoofdstad Kabul kwam hij niet. Wegens veiligheidsredenen kon zijn voorgenomen bezoek aan Kunduz niet doorgaan.

Maar geen nood. Vanuit Kabul liet Rosenthal desgevraagd weten dat de risico’s voor de politietrainers “verantwoord aanvaardbaar” zijn: “we lopen geen onnodige risico’s.”
Een uitspraak waarover ik graag mag nadenken. “We lopen geen onnodige risico’s.” Wie bedoelt Rosenthal eigenlijk met “we”? Zelf gaat hij niet. Voor onze minister van Buitenlandse Zaken is een bezoek aan Kunduz blijkbaar een “onnodige risico.” Maar voor de politietrainers (die allemaal op de dodenlijst van de Taliban staan) is een verblijf daar “verantwoord aanvaardbaar.”

Waarom eigenlijk? Het antwoord op die vraag weten we dankzij WikiLeaks. Zonder missie in Afghanistan kan Nederland fluiten naar een uitnodiging voor de vergaderingen van de G20, de 20 economisch meest belangrijke landen ter wereld. Vandaar dat Rosenthal afgelopen maandag even naast de Amerikaanse generaal Petraeus mocht staan. Terwijl de internationale pers plaatjes schoot, was Petraeus uitermate vriendelijk. Hij noemde de Nederlandse missie “een waardevolle bijdrage.” Inderdaad, voor de G20, maar dat zei hij er niet bij. De politietrainers moeten immers wel gemotiveerd blijven de kastanjes uit het vuur te halen, terwijl Uri vanaf een veilige afstand toekijkt. Hij neemt geen onnodige risico’s.

Zo kennen we onze bewindslieden weer. Het doet denken aan minister Opstelten tijdens zijn bezoek aan het door brand getroffen Chemie-Pack in Moerdijk, januari jongstleden. Terwijl het bluswater paars kleurde door alle vrijgekomen chemicaliën, benadrukte hij dat er geen enkel gevaar was voor de volksgezondheid. Maar meneer vertikte het wel mooi de bus uit te komen.

Modern crisismanagement. Uri Rosenthal is daarin de absolute uitblinker

www.koelman.com