Verdoofd vs. onverdoofd – rationeel vs. spiritueel.

Jaren terug zag ik een documentaire over Pygmeeën, dat kleine volk uit Afrika. Ze jagen met blaaspijpjes op wild zoals reeën. Daarbij geldt één belangrijke regel: vóórdat het pijltje wordt weggeschoten moet de jager het dier eerst in de ogen kijken. Waarom? Omdat daarmee de ziel het lichaam van het dier kan verlaten.

Dit is volgens mij ook de essentie van het ritueel slachten. Ik heb er in de media alleen geen woord over horen vallen. Het beste wat de voorstanders kunnen bedenken is blijkbaar ‘vrijheid van godsdienst’ of ‘eeuwenoude traditie’. Ze mogen toch weten dat daar grenzen voor gelden. Mensen uit India mogen hun overledenen hier ook niet aanbieden aan de gieren of meeuwen, stenigen vinden we niet goed en mochten er nog praktiserende Azteken zijn dan staan we niet toe dat er mensen worden geofferd. Zulke dingen doen we niet in Nederland.

Dierenleed, dat is het openlijke argument van Marianne Thieme en alle medestanders die ze in het debat hanteren. Wetenschappers hebben zich er mee bezig gehouden. Zij konden meten of een dier zich bewust was van de naderende dood, of de voorafgaande verwonding kon ervaren. En ter voorkoming van dierenleed hebben moslims en joden strenge regels bij de slacht. Zo moet bij de moslims de slachter bekwaam zijn, zijn mes buiten beeld houden en moet dat mes ook vlijmscherp zijn. Één haal en zo’n 14 seconden later is het dier doodgebloed.

Het beste argument voor het ritueel slachten is in mijn ogen ‘spiritueel dierenleed’. Daarin onderscheidt het ritueel slachten zich van het verdoofde slachten. Doordat het dier zich bewust is van het naderende einde kan de ziel zich losmaken van het lichaam. Het argument van de Pygmeeën lijkt ook te gelden bij moslims en joden, al hoorde ik het niet. Weet niemand het meer? Vanuit paranormale hoek vind je ook argumenten voor dit onverdoofd slachten. Wie zich verdiept in occulte fenomenen die weet vast dat dolende geesten vaak de zielen zijn van mensen die plots uit het leven zijn gerukt, bijvoorbeeld door moord.

Zevendedagadventisten zoals Marianne Thieme zijn blijkbaar niet zo spiritueel want anders had ze júist voorkeur gegeven aan ritueel slachten. Marianne is wel jurist, zoals zoveel kamerleden. Juristen verkiezen wetenschappelijke onderbouwing. Waarschijnlijk daarom kregen tegenstanders van het wetsvoorstel de gelegenheid om met wetenschap aan te tonen dat bij ritueel slachten het dierenleed aanvaardbaar is. Misschien dat de wetenschappelijke meting het dier al meer stress oplevert dan de slacht zelf. Hoe dan ook, de wetenschap is per definitie niet bevoegd zich uit te spreken over spirituele zaken.

Dit debat doet me denken aan het verbod tot sex met dieren. Het onderwerp scoort goed terwijl het zeer de vraag is of dieren hier nou iets aan hebben. Voor een stadsvegetariër is het natuurlijk een afgrijselijk gezicht, zo’n rituele slacht met zo’n dier dat leegbloedt. Rationeel als de meeste mensen zijn, luidt daarom de eis dat het beest ‘er niks van merkt’. Dat is dan humaner. Spiritueel gezien bepleit ik precies het omgekeerde. Wie brengt dit argument eens in bij het debat?

Tot slot: Uiteraard begrijp ik dat niet iedereen zich kan verplaatsen in de gedachtengang van dit stuk. Er zijn genoeg atheïsten of mensen voor wie een ziel iets abstracts is, een begrip zonder inhoud. Het bestaan van een ziel is wel de kern van dit betoog. Het heeft dus weinig zin om de inhoud daarop af te rekenen. Er bestaat slechts bewijs dat door de (huidige) wetenschap is gediskwalificeerd. Naar andere reacties ben ik erg benieuwd.