Autisme

Autisme is een stoornis waarvan één van de belangrijke symptomen is dat de patient de werkelijkheid niet kan herkennen, en daarom ook niet aanstormend gevaar. In dat opzicht is autisme een wezenlijk kenmerk van de moderne massamens die ervan uitgaat dat zijn bestaan niet wezenlijk zal veranderen. Een illustrerend voorbeeld van autisme las ik zojuist in een artikel van Juurd Eijsvoogel. Dit weekeinde begint zijn opiniestuk in de NRC over de massale onrust in de Arabische wereld met deze woorden:

'Jarenlang weet een regime zijn bevolking stevig onder de duim te houden, en dan opeens lukt het niet meer. Het gebeurde in 1979 in het Iran van de sjah, in 1989 in de communistische landen in Midden- en Oost-Europa en dit jaar gebeurt het in de Arabische wereld. De oude intimidatie werkt niet meer, mensen gaan de straat op en riskeren hun hachje.'

Wat nu meteen opvalt aan deze beschrijving is niet wat er staat maar wat er angstvallig verzwegen wordt, namelijk het feit dat zowel de despoot Mubarak in Egypte als de despoot Mohammed Reza Pahlavi in Iran in het zadel werden geholpen en decennialang aan de macht werden gehouden door de Verenigde Staten, het imperium dat vorige week nog door Eijsvoogel geprezen werd omdat het 'voor de beginselen van de vrije markt, voor vrede en veiligheid en voor de mensenrechten' zou strijden.

Ieder zinnig mens ziet dat deze twee beweringen wezenlijk in strijd met elkaar zijn, maar dat ziet Juurd Eijsvoogel niet, en ook zijn kwaliteitslezers zien dit niet. Want die weigeren de werkelijkheid te accepteren. De VS was voor hen in staat de democratie in Iran in 1953 om zeep te helpen en kan tegelijkertijd toch gekwalificeerd worden als een wereldmacht dat voor 'vrede, veiligheid en mensenrechten' opkomt. Alleen een gestoorde geest kan ongehinderd met deze paradox leven. Het volgende concludeerde kort maar krachtig de vooraanstaande Amerikaanse intellectueel William Pfaff op 1 februari van dit jaar:

'De gebeurtenissen in de Arabische wereld gedurende de afgelopen drie weken hebben een einde gemaakt aan het tijdperk van Amerikaans-Israelische overheersing/intimidatie van de regio.'

En dat is de spijker op de kop, zoals elke serieuze waarnemer zich realiseert. Desondanks doen betaalde opiniemakers als Eijsvoogel alsof het Westen niet betrokken was bij het in het zadel houden van regimes die hun eigen 'bevolking stevig onder de duim' hielden middels grootschalige terreur zoals de sjah van Perzie deed en die andere despoot Hosni Mubarak die net als de sjah vele honderden miljoenen van zijn landgenoten stal en elke oppositie in zijn gevangenissen liet martelen.

Dit alles vezwijgt Juurd Eijsvoogel. Deze informatie past niet in de officiele consensus van de commerciele westerse media. Doet hij dit nu bewust? Nee, hij lijkt wat dat betreft op de doorsnee mainstream journalist. Noam Chomsky werd eens door de parlementair journalist Andrew Marr op de BBC-televisie gevraagd of hij werkelijk dacht dat hij (Marr) als journalist aan zelfcensuur deed. Chomsky antwoordde:

'Ik zeg niet dat u zichzelf censureert. Ik ben ervan overtuigd dat u alles gelooft wat u zegt. Maar wat ik stel is dat als u iets anders geloofde u hier niet zat waar u nu zit.'

En zo werkt dit mechanisme. Een journalist die vandaag de dag wil meedraaien in het mediacircus dient een autist te zijn.