Gevaarlijk elektronica-afval

Luchtvervuiling door dumpplekken van elektronica verhoogt gezondheidsrisico’s

Bij de recycling van onderdelen op elektronicadumpplekken komen giftige stoffen vrij die bij inademing tot ontstekingen en zelfs kanker kunnen leiden, zo melden Chinese onderzoekers van Zhejiang University in China.

In een voorgaande studie maten wetenschappers op en nabij een groot dumpterrein in de stad Taizhou in China verhoogde concentraties PCBs, PBDEs, PAKs, cadmium, chromium, lood en arsenicum. Deze chemische stoffen zijn onder andere afkomstig van afgedankte computers, televisies, printers en mobiele telefoons.

In de studie, gepubliceerd in Environmental Research Letters, werden op verschillende plekken in de buurt van de grootste elektronicadumpplek in China luchtmonsters genomen. Dit gebeurde elke dag van 11 oktober tot 25 oktober in 2007.

Stoffen in de lucht werden opgevangen op kwartsvezelfilters. De stoffen werden vervolgens uit de vezels geëxtraheerd en blootgesteld aan menselijke longepitheelcellen (A549-cellijn). Met behulp van de ELISA-techniek bepaalde men hoeveel IL-8- en p53-eiwitten de cellen produceren. Ook werd de concentratie ROS, reactieve zuurstofdeeltje, gemeten.

Resultaat: blootstelling aan de luchtmonsters verhoogde de productie van zowel IL-8, ROS als van P-53 significant in de longepitheelcellen.

IL-8, interleukine-8, is een eiwitsignaal van cellen en dient als ontstekingsparameter.
Zelfmoordeiwit p-53 wordt door cellen aangemaakt als er te veel DNA-schade is en dient dus als parameter voor schade aan het erfelijke materiaal. ROS zijn reactieve zuurstofradicalen en dienen als parameter voor celstress.

Elk jaar wordt 20 miljoen ton aan elektronisch afval in de wereld geproduceerd. Hiervan exporteerd men een groot deel naar China. Op het dumpterrein voor electronica in Taizhou zijn circa 60.000 werkzaam die per jaar twee miljoen ton aan elektronisch afval uit elkaar halen om de onderdelen te recyclen.

Hoofdonderzoeker Fangxing Yang waarschuwt dat deze mensen een verhoogd risico lopen op hart- en vaatziekten en verschillende kankersoorten.

bron: iopscience

www.c2w.nl

No Rights Reserved (CC0 1.0)

@steep-unit-1976
#91865 31 mei 2011

Toch is het niet zo dat er vroeger geen milieuvoorschriften bestonden hoor! Er waren in de jaren '45-'60 namelijk radiobuizen te koop zonder gloeidraad. De electronen-emitting van de kathode geschiedde middels radioactief strontium en er zat bij zulke bromfietsmobliofoons en portofoons bij de zendvergunning nog een 2e papier waarin de toegepaste (amerikaanse leger-) koudkathodebuizen met de hand was ingevuld en het verzoek om bij vervanging de glasbuizen bij de autoriteiten in te leveren.
Sterker, amerikanen hadden zelfs hoortoestellen voor doven: een soort kastje zo groot als een pakje cigaretten en er zaten 5 radiolampen in, glasafmeting 5x20 mm maar een gloeidraadaansluiting zat er niet op, zelfs geen buisvoet. Wel een sticker buitenop dat het toestel "enige" radioactiviteitsstraling afgaf maar 1 Röntgen was naar toenmalige begrippen toch echt onschadelijk. Ikzelf heb het ding nadat ik ermee uitgespeeld was gesloopt en daarna verbrand toen ik 8 jaar was (kon de batterijen niet betalen), de duitse mobilofoon - meer 1 brok bladzilver (!) heb ik in 1995 weggegeven aan een collega zendamateur die er erg blij mee was.
Verder herinner ik me in bladen van gelicenteerde zendamateurs zo rond 1980 een waarschuwing voor zender-vermogentransistors dat ze het uiterst giftige beriliumoxide bevatten en het dringende advies om ze nooit door te zagen.
@restless-rice-1631
#91866 31 mei 2011

ffloor, gevaren herkennen en doorgeven aan onze naasten zit in onze "genen". Anders zouden we als soort het niet zo "succesvol" zijn. Wat ik wil zeggen: onze voorouders gaven de info over welke planten eetbaar waren en welke giftig door aan hun nazeten. Een zijstapje: bij de oerang oetangs blijven de kids tot hun 8ste of 9de bij mams. Pas dan bevindt junior zoveel kennis om te kunnen overleven in de regewouden van bijv Sumatra (alhoewel deze ook aan het verdwijnen zijn).

Indien de mens deze info niet zou doorgeven aan de volgende generaties dan zou de aanpassing en resistentie tegen giftstoffen veel groter zijn. denk aan de superonkruiden waarbij rounddup wordt beschouwd als een verfrissend regenbuitje. Een ander voorbeeld is toch wel de antibiotica resistentie van de superbacterien.

Helaas de mens, het toppunt of mislukking van de evolutie bezit niet het aanpassingsvermogen van bacterien of planten dus is dankzij de supersnelle ontwikkeling van de afgelopen 200 jaar zijn eigen graf aan het graven.

In plaats van toekomstige generaties te wijzen op (mogelijke) gevaren is altruisme aan het verdwijnen. Door de competitie-samenleving is winnen belangrijker als meedoen.