<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

Vermoeidheid in Libië

Vermoeidheid vertoont zich in Libië

De Libische leider Muammer Gaddafi vertoont de eerste tekenen van militaire spanning, vooral doordat de NATO zo wanhopig is geworden dat ze een een moordcampagne tegen hem zijn gestart. Het valt nu te bezien hoeveel meer zelfverzonnen regels met een target de leiders van
de interventie in de strijd zullen brengen om te vermijden dat ze de humanitaire oorlog verliezen, of dit verlies uit te stellen tegen grote menselijke kosten.

Het is moeilijk over het hoofd te zien dat operaties om “het hoofd van de slang te pletten”
( het doden of gevangennemen van ruige leiders die weigeren verslagen te worden)
de recentste militaire mode in het westen schijnt te zijn. Eerst was het Laurent Gbagbo van Ivoorkust die vlg aanhoudende geruchten gevangen is genomen door Franse commando’s, waarschijnlijker dan door lokale strijdmachten van zijn vijand : Alassane Quattaro.
De voormalige president van Zuid-Afrika, Thabo Mbeki, legt uit hoe de interventie vanuit de internationale gemeenschap en vooral vanuit Frankrijk, misleidend was en moreel dubieus vanaf de start.

Meer recent heeft de moord op OBL in Pakistan grote controversies opgeroepen.
Tussen deze gebeurtenissen zijn er tenminste 2 die heel veel lijken op aanslagen
op Gaddafi’s leven, zij vonden plaats in Libië – 1 ongeveer 10 dagen geleden en een ander op zaterdag, waarbij zijn obscure jongste zoon ,Zeef al Arab, gedood werd.
“Beraamde moorden zijn in toenemende mate een favoriet gereedschap geworden van de US Veiligheidsdienst.”schrijft Stephen Walt, professor International Affairs van Harvard in
Foreign Policy “en er is zeker enige reden om aan te nemen dat dit de manier is hoe Nato probeert de burgeroorlog in Libië op te lossen, hoewel we dit natuurlijk niet openlijk zullen zeggen”

Het moet opgemerkt worden dat het bombardement waarbij Zeef al Arab om het leven kwam, ongeveer op hetzelfde moment plaatsvond als het nieuwe vredesvoorstel van Ghaddafi,
dat de Nato en de rebellen direct verwierpen.De morele gespletenheid – of rechtuit gezegde schijnheiligheid- van de pogingen tot moord worden onderstreept door het feit dat Obama verschillende keren in het verleden publiekelijk het doden van G heeft uitgesloten.

Zo onduidelijk als deze wanhopige move is, het blijft onduidelijk hoe dit de situatie in Libië gaat helpen, behalve als symbolische mogelijkheid voor de Nato de overwinning uit te roepen,
George W Bush-in Irak-stijl, en dan later met de consequenties om te gaan. Deze consequenties zullen onplezierig zijn, om het zachtjes uit te drukken, want als G. gaat, staan er twee andere ‘evils’ te wachten..

Ten eerste , evenals OBL, is hij het icoon voor zijn getrouwen, maar in de praktijk schijnt hij veel van de directe verantwoordelijkheden gedelegeerd te hebben naar de mensen rondom hem,
speciaal zijn zonen. Om een metafoor te gebruiken : hij is meer de voorzitter van de directie dan de uitvoerende manager. Zijn zoon Zeef al Islam is verantwoordelijk voor de p.r. en diplomatie
( en wrs beoogd opvolger), terwijl zijn zonen Khamis en Muthassem de militaire campagne schijnen te leiden.

Dat betekent dat, alhoewel de regering in Tripoli verzwakt zou worden door zijn dood, het niet waarschijnlijk is dat ze uiteenvalt, tenminste niet in de directe nasleep en er zou een dieper ingegraven burgeroorlog komen, omdat vele Libiërs hem als een martelaar zouden beschouwen die streed tegen de invasie.De internationale gemeenschap, behalve de Nato en een paar landen aan de Perzische Golf- zal ook steeds meer haar stem gaan verheffen tegen de interventie.

Ten tweede : als de regering eventueel in elkaar klapt, zou dit het land in de grootste chaos onderdompelen en dit zal wrs uitmonden in een gruwelijke burgeroorlog en massale golven vluchtelingen, die Noord-Afrika en Europa zullen overspoelen . De Libische samenleving is nooit bijzonder samenhangend geweest en veel verbindingen zijn verbroken de laatste paar maanden , doordat de rebellen het westelijk deel van het land scheidden van het oosten.Daarnaast is de proliferatie van wapens gestegen en verschillende facties en belangen zijn als paddenstoelen opgekomen; tribalisme tiert welig. Dit is het recept voor een ramp.

Sommigen zouden kunnen zeggen dat de niet-geslaagde-moordaanslagen bedoeld waren om
G. af te schrikken en er zijn wat tekenen van succes – bv, rond de tijd van de eerste bommen (moordaanslag vertaler) trok de kolonel zijn troepen terug van het sterkste rebellenbolwerk
in het westelijk deel van Libië, Misrata, dat al enkele maanden belegerd wordt.

Een intensievere Nato campagne tegen zijn leger, waardoor, zoals gerapporteerd wordt , er honderden soldaten gedood zijn en vele tientallen tanks en andere voertuigen vernietigd,
hielp om zijn militaire capaciteit te verminderen en hielp latere aanvallen af te slaan in de stad
en in kleinere rebellencentra in de westelijke bergen.

Maar dit droeg niets bij aan menselijke veiligheid of bescherming van burgers.
Burgerslachtoffers door de luchtaanvallen daargelaten,
leidde de gefrustreerde pogingen van G. om de rebellenbastions te veroveren tot het gebruik van niet-doeltreffende ( t.w. verouderde; vertaler) raketten en artillerie, waardoor er velen gedood en gewond raakten.Terwijl zijn leger in herhaalde aanvallen er niet in slaagde de haven van Misrata, vitale schakel naar de wereld, over te nemen, slaagde het er wel in mijnen er vlakbij te plaatsen en aanhoudend raket en mortiervuur te gebruiken ondanks de bombardementen.

De Nato begint intussen ook tekenen van stress te vertonen. Pas nog reageerde Frankrijk fel op de Italiaanse beslissing om reisvisa toe te kennen aan duizenden Noordafrikaanse refugees en dreigde zelfs het Schengenaccoord te verlaten.Over morele gespletenheid gesproken : voor de “humanitaire”warrior Sarkozy is het gebruik van geweld heel aangenaam, maar het verdelen van sommige van de lasten voor zijn eigen land niet.

Met de rebellen gaat het ook niet lekker, ze zijn er niet in geslaagd significante terreinwinst te maken op G., ondanks de luchtaanvallen. Het oostfront is in een patstelling.Ze slaagden er kort in een voorpost in het westelijk deel te veroveren, maar werden later verdreven door regeringstroepen en de strijd gaat heen-en-weer sindsdien, soms tot in Tunesië.

Bovendien zei hun zegsman op woensdag dat de Overgangsraad dringend anderhalf biljoen dollar nodig heeft. “We hebben het nodig voor medicijnen en voedselvoorraad, en om de minimumvoorwaarden voor normaal leven gaande te houden , electriciteit, ziekenhuizen te bemannen “zei hij vlg Al Jazeera

Toch is de alliantie - of het meest stemhebbend gedeelte ervan- zich in haar hielen aan het schieten. Het lijkt een aannemelijke mogelijkheid dat de strategie is om in te pakken en weg te wezen na een symbolisch succes, maar westerse militaire adviseurs te midden van de rebellen en alle andere militaire assistentie ( scheepstransporten van “niet-dodelijke “ militaire uitrusting is bevestigd; geruchten over geheime strijdkrachten op de grond ( in het land) en legerbevoorradingen worden luider en luider.) vertellen een ander verhaal. Verleden week nog keurde het Italiaanse parlement een grotere rol in de oorlog goed.

Bij interventies in het verleden in burgeroorlogen – Vietnam is daar een extreem voorbeeld van , maar Bosnië is ook zo’n voorbeeld- waren militaire adviseurs een voorloper van “boots on the ground” De 1973 Veiligheidsraad resolutie van de VN, die een handhaving van de no-fly-zone over het land wettigde, verbiedt specifiek een invasie, maar de 1973 Resolutie is al zo opgerekt, dat zij niet meer belangrijk is . Bovendien lijkt het erop dat er een aangepast verhaal in de maak is om verdere betrokkenheid te rechtvaardigen

Een paar weken geleden, net voordat G. zijn troepen terugtrok uit het centrum van Misrata, suggereerden diverse wereldleiders dat “humanitaire”strijdkrachten daar naar toe gezonden konden worden Nu de kolonel dit voorkomen of op zijn minst uitgesteld heeft, beginnen we steeds meer te horen over zijn oorlogsmisdaden.De ICC aanklager, Luis Moreno Ocampo, die in het verleden beschuldigd is van partijdigheid, kondigde op woensdag aan dat hij om een aanhoudingsbevel zal verzoeken voor G. en voor tenminste twee van zijn adjudanten voor misdaden tegen de menselijkheid.

Als we over rechtvaardigheid spreken als Obama-doodt-Osama-stijl.
Een verdachte voorlichting is er ook verschenen over het gebruik van verkrachting als oorlogswapen; Moreno Ocampo beschuldigt juist G. hiervan in zijn toespraak. Er zijn een aantal meldingen van verkrachting in Libië en zo’n afgrijselijke misdaad kan niet licht opgenomen worden, maar gemanipuleerde beschuldigingen kunnen ook niet licht opgenomen worden.”We hebben een paar geloofwaardige gevallen van sexueel geweld en verkrachting,maar het bewijs is er niet op dit punt om te suggereren dat het van systematische aard is, of officieel beleid,” zei vorige week Fred Abrahams, een vertegenwoordiger van Human Rights Watch .

Bosnië staat hierbij als voorbeeld van een patroon. Maar in Bosnië waren er verkrachtingskampen en systematische aanvallen om “vijandelijke”vrouwen te bezwangeren met als doel de identiteit van de zg. vijand aan te vallen en te vernietigen.Dit is niet, en lijkt het ook niet te worden, – zelfs niet in meldingen van rebellen – het geval in Libië. Het collectieve geheugen van de internationale gemeenschap is echter kort en besteedt doorgaans weinig aandacht aan details.

In ieder geval zou zo’n taktiek er op wijzen dat G. alle hoop verloren heeft om weer een verenigd Libië te besturen en op zoek is naar elke mogelijkheid om een compromis te voorkomen met als doel zijn eigen supporters te verenigen. Ik heb hiervoor betoogd dat hij zijn toevlucht zou kunnen nemen tot zulke tactieken, maar alleen als wapen in de laatste instantie, maar hij lijkt nu niet zo erg wanhopig te zijn.

Een recent Al Jazeera- verslag toont voorraden Viagra en Cialis, waarvan rebellen beweren grote voorraden gevonden te hebben op gevangengenomen Gaddafisoldaten en in gebombardeerde regeringstanks. De beschuldiging luidt dat G. zijn mannen opgedragen heeft om “rebellenvrouwen” te verkrachten en hen van de middelen voorzien heeft om dit te doen ( misschien minder een bewering dat de regeringstroepen impotent zijn , dan wel een implicatie dat zij tegen hun wil handelen)

Wat een beetje vreemd leek in de getoonde beelden – maar dit is duidelijk alleen indirect bewijs-
is dat de getoonde medicijnen direct van de (apothekers)plank lijken te komen, netjes verpakt met barcodes en met het Pfizerlogo. In heel Afrika aan de andere kant, en specifiek op de zwarte markt waarop G. naar verluid zwaar leunt, circuleren merkloze generieke medicamenten om alles te behandelen van wormen tot impotentie , van malaria tot aids ( de HIV epidemie en dure aidsmedicijnen hebben een belangrijke impuls gegeven aan deze handel).

Het is moeilijk voor te stellen, op zijn zachtst gezegd, dat deze nieuwe containers gevonden waren op hetzij de lichamen van gevangengenomen soldaten in een langdurend militair gevecht of in uitgebrande tanks. Het lijkt teveel op een manipulatie, en heeft ook de logica hiervan – laten we ons bv. eens de US inval in 2001 in Afghanistan in herinnering brengen : binnengevallen om vrouwenrechten te brengen.

Tenslotte, de gesubsidieerde burgeroorlog in Libië lijkt een nieuwe en lelijkere fase in te gaan, of dit nu een langdurige burgeroorlog betreft na een eventuele Nato terugtrekking of een grondoorlog.
In beide gevallen zullen de mensen het meest lijden

Door, Victor Kotsev.

www.atimes.com