Hoe Peter R. de Vries de getapte Hörchner vertrapte

Op zondag 18 november besteedde Peter R. de Vries weer een uitzending aan de affaire Hörchner. Daarin werden twee onthullingen gedaan. De eerste ging over de telefoontap die in het strafproces tegen Hörchner het bewijs moest vormen. Volgens Hörchner is het tapverslag gemanipuleerd, zodat het lijkt alsof hij geld voor de huur van de loods heeft ontvangen. Peter R. de Vries liet de geluidsband onderzoeken en kwam tot deze conclusie: Het tapverslag klopt niet met het telefoongesprek en het proces verbaal klopt niet met het tapverslag. Uit het telefoontje bleek geen enkele betrokkenheid van Hörchner met de XTC-bende, maar in het proces verbaal werd de tekst zo veranderd dat de indruk werd gewekt, dat Robert zijn loods aan de bende verhuurd had. Deze onthulling heeft grote gevolgen voor de praktijk van ons strafrecht.

In de uitzending werd dit echter volledig overschaduwd door een tweede onthulling, die ging over Hörchner zelf. Hij blijkt in 1993 betrokken te zijn geweest bij een drugstransport, dat door de douane van Engeland werd onderschept. Uit de context bleek dat hij actief aan dit transport had meegewerkt, maar geen deel uitmaakte van de smokkelbende.

De uitzendingen van Peter R. de Vries staan niet online. Het heeft daarom even geduurd voor ik die uitzending rustig kon bekijken. De teneur was echter duidelijk: Peter R. de Vries heeft de hand gelegd op een proces verbaal uit 1993 met een bekentenis van Robert Hörchner. Hij heeft meegewerkt aan een transport van 42 kilo hasj naar Engeland en is veroordeeld tot 240 uur taakstraf. Volgens de Vries blijkt Robert een crimineel die het OM vals beschuldigt. In Polen zou Robert de organisator zijn achter de wietplantage van Janusz Urbanski. De Poolse officier van Justitie, M. Dydyszko, noemde Robert een "grote vis."

Bij nadere beschouwing blijkt er weinig te kloppen van deze uitzending. Laten we daarom nog eens kijken naar de feiten. De tijdslijn is daarbij van het grootste belang. Deze begint in november 1999, maar wat vooraf ging staat in de aangifte die Robert en Annelies in 2006 tegen het OM hebben gedaan. Een aanvulling staat in het commentaar van Annelies op de uitzending van de Vries. Wie wil weten wat er werkelijk is gebeurd, zou deze stukken eens moeten lezen! Daaruit blijkt namelijk het volgende:

In oktober 1999 had Robert zijn meubeltextielbedrijf verplaatst van Brabant naar Polen. Het huurcontract voor zijn bedrijfshal in Brabant kon echter pas twee jaar later worden opgezegd. Robert mocht de hal wel onderverhuren, in overleg met de eigenaar. In de hal stond nog één machine, die was verkocht. Op 26 oktober 1999 werd die machine door de koper afgebroken en op 27 oktober door een vrachtrijder weggehaald. Robert was toen in Polen, de sleutel van de bedrijfshal was in handen van de koper van de machine en de hal stond leeg.

De XTC-fabriek bevond zich in Baarle Nassau, hun huurcontract liep eind december af. Op 13 november 1999 zou een makelaar het pand komen bezichtigen, daarom moest de XTC-bende daar hals over kop weg. Zij hadden wel reeds een ander pand op het oog, maar daar konden ze pas op 1 december terecht. Op 13 november verhuisden ze de fabriek naar de leegstaande hal van Hörchner. Zij hoopten daar tot 1 december te blijven, maar Robert had Annelies gevraagd om te zorgen dat de sleutel terug kwam. Op 3 november, dus binnen een week nadat de machine was opgehaald, vroeg Annelies telefonisch om de sleutel, waarop nog ettelijke telefoontjes volgden. Ze werd steeds afgescheept en toen ze op 16 november zelf ging kijken, waren er mannen in de hal. Deze lieten haar niet toe, maar het OM beweerde later van wel. Ook uit een tapgesprek van 23 november tussen de bendeleden, blijkt dat Annelies nergens van wist. Op 25 november deed de politie een inval en rolde de bende op.

Deze bende werd al maanden afgeluisterd en geobserveerd. De recherche was dus op de hoogte van de datum van de verhuizing. Toch werd Robert ervan beschuldigd, dat hij deze bende al sinds 25 oktober onderdak had verleend. Het bewijs bestond uit één telefoontje tussen twee bendeleden, waarin werd gezegd: "Zeg maar tegen Robert dat die Lange nog wilde huren, een maand." Een onverstaanbaar gedeelte werd vervolgens zo ingevuld, dat het leek alsof Robert geld voor de huur zou ontvangen. Daarop werden Robert en Annelies beiden beschuldigd van het verhuren van de hal aan de XTC-bende.

Deze beschuldiging was apert in strijd met de bij de recherche bekende feiten. Het tapverslag klopte niet met wat er werd gezegd en het proces verbaal klopte niet met het tapverslag. Maar er was meer! De dossiers van de bendeleden, waarin de ontlastende verklaringen voor Robert stonden, werden welbewust buiten het proces tegen Robert gehouden. Het OM wist dat Robert onschuldig was, maar zette de vervolging door. In 2003 werd Robert door het Hof vrijgesproken met de woorden: Uit het dossier volgt in tegendeel dat de verdachte alles in het werk heeft gesteld om die ander of anderen uit het pand te verwijderen.

De onthulling over het tapverslag werd door de Vries afgedaan met de woorden: "Een verzoek in een vroeg stadium aan het Nederlands Forensisch Instituut om de opnames technisch te verbeteren, had een hoop juridisch gesteggel kunnen voorkomen." Maar het OM wist dat Robert onschuldig was! Het bewijs van zijn onschuld werd welbewust achtergehouden.

De uitzending werd vervolgd met een uitgebreid verslag van alle valse verdenkingen van het OM. Uit telefoontjes van Robert met meubelfabrikant H., over het stiksel van kussens, zou blijken dat met "stiksel" ook iets anders bedoeld kon zijn, volgens de recherche. Bij de telefoontaps was op de achtergrond de stem van Hörchner te horen, volgens de recherche. Er was een nachtelijke bijeenkomst in Motel Eindhoven, volgens de recherche. De "reconstructie" was rijkelijk voorzien van neonlicht en dreigende muziek. Mede gezien het aantal malen dat de recherche als bron werd genoemd, leek de regie volledig in handen van het OM. Zowel de Rechtbank als het Hof hebben de hersenspinsels van de recherche naar het land der fabelen verwezen! Omdat de Vries aan de zaak Hörchner al eerder twee uitzendingen heeft besteed, mogen we er van uitgaan dat hij dit wist. Willens en wetens werd door Peter R. de Vries het beeld geschapen van Robert Hörchner als zware crimineel.

In haar reactie op de uitzending zegt Annelies: Tijdens de zitting voor de rechtbank is vast komen te staan dat Robert in het geheel niet in Motel Eindhoven is geweest en daar een ontmoeting met criminelen zou hebben gehad, er door hem ook niet werd gebeld vanuit MOTEL EINDHOVEN, maar dat een ander telefoongesprek ging over `MODEL Eindhoven´ i.v.m. het proefmodel dat Robert in Polen had laten maken m.b.t. het stikwerk. Dit gesprek vond ook niet midden in de nacht plaats.
Verder heb ik vandaag alle tapgesprekken uit ons dossier doorgelezen en nergens gesprekken tussen criminelen kunnen vinden die gingen over “stikwerk”. Het bestaan van deze gesprekken is ook nooit ter sprake gekomen tijdens de zittingen. Mochten deze tapgesprekken wel bestaan, zou ik daar graag alsnog de tapgegevens van krijgen.

Om zijn programma extra spannend te maken, heeft de Vries deze gesprekken uit zijn eigen duim gezogen, tenzij ze afkomstig zijn uit de duim van het OM! Op zijn website reageerde de Vries echter met een hernieuwde aanval op Robert en Annelies. De pot verwijt de ketel, meneer de Vries!

Robert, Annelies en hun advocaat mr. Korvinus deden jarenlang alle moeite om de telefoontaps in handen te krijgen. Dit werd hen geweigerd op grond van de privacy van de bendeleden. In augustus 2006 besliste de Rechtbank echter dat de taps aan hen moesten worden overhandigd. Daarmee werd een belangrijk precedent geschapen! Deze positieve beslissing over de Equality of Arms danken we aan de strijdbaarheid van Robert en Annelies.

In januari 2007 vroegen ook de leden van de XTC-bende de telefoontaps op. En in mei 2007 vroeg Peter R. de Vries om de omstreden tap, dit ten behoeve van zijn programma. Deze werd hem zonder enige aarzeling door het OM verstrekt! De Vries legde echter tevens de hand op dat p.v. met die bekentenis uit 1993.

Nu weet iedereen dus hoe het zit: Robert Hörchner is een boef! De Hörchners zijn niet langer getapt, ze zijn door Peter R. de Vries genadeloos in de drek getrapt. De verontwaardiging die daarop volgde, staat overzichtelijk op Nujij, terwijl ook op het Zaplog een pittige discussie ontstond. Het publiek voelt zich bedrogen door Hörchner, terwijl het feitelijk werd bedrogen door Peter R. de Vries.

De Vries kreeg het bewuste tapgesprek moeiteloos in handen, maar hoe legde hij de hand op dat p.v.? Volgens Stan de Jong blijkt het vrijwel onmogelijk om een gerechtelijke uitspraak te verkrijgen, terwijl die uitspraak toch openbaar is. Zelfs een burger, een jurist die zijn eigen verdediging voerde, bleek zijn eigen processtukken niet te ontvangen! Alleen het OM bezit die stukken en het OM stuurt ze slechts door aan de advocaat.

In tegenstelling tot een gerechtelijke uitspraak, is een proces verbaal niet openbaar. Het valt onder de Wet bescherming persoonsgegevens (Wpb).
Art. 9 Wpb zegt: Persoonsgegevens worden niet verder verwerkt op een wijze die onverenigbaar is met de doeleinden waarvoor ze zijn verkregen.
Een p.v. met een bekentenis uit 1993 is uiteraard niet verkregen om in 2007 te worden gebruikt voor een uitzending. Deze wijze van verwerking lijkt me zeker onverenigbaar met de doeleinden. De verantwoordelijkheid wordt door de Wbp zowel gelegd bij degene die de gegevens verzamelt, als bij degene die ze verwerkt.
Art. 49 Wbp zegt: Indien iemand schade lijdt doordat in strijd wordt gehandeld met deze wet geldt het volgende: Voor nadeel dat niet in vermogensschade bestaat, heeft de benadeelde recht op een naar billijkheid vast te stellen schadevergoeding. De verantwoordelijke is als eerste aansprakelijk voor de schade of het nadeel. De bewerker is aansprakelijk voor die schade of dat nadeel, voor zover ontstaan door zijn werkzaamheid.
Art. 50 Wbp zegt: Indien de verantwoordelijke of de bewerker handelt in strijd met deze wet en een ander daardoor schade lijdt, kan de rechter hem bevelen om maatregelen te treffen tot herstel van de gevolgen van dat gedrag.

De bewerker is ons bekend. De vraag is nog, wie de verantwoordelijke is. Wie heeft dit proces verbaal in handen gespeeld van Peter R. de Vries?

Een journalist hoeft zijn bron niet bekend te maken, zoals onlangs nog bleek in de zaak Voskuil. In een email aan Micha Kat liet de Vries die vraag dan ook open. Er zijn volgens mij echter slechts twee instanties die over dit p.v. konden beschikken: de advocaat die Hörchner in 1993 verdedigde en het OM. Die advocaat had geen enkel belang bij deze onrechtmatige daad. De telefoontap werd aan de Vries verstrekt door het OM. Zou die geluidsband soms zijn voorzien van een illegale bijlage?