<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Obama over Libië: George W. Bush II

Hij brengt het beter, maar Barack Obama klinkt en handelt nu exact als George W. Bush, en heel anders dan de vernieuwer, die aan het publiek werd verkocht in zijn bekroonde campagne. Inderdaad, als hij niet miljarden dollars verstuurt aan repressieve regeringen over de hele wereld, keurt hij, de grote liberale hoop, dodelijke drone aanvallen en militaire campagnes goed in Afghanistan, Pakistan, Somalië, Jemen en de meest pseudo-rechtvaardige oorlog tot nu toe: Libië. Trots paraderend op een podium voor een publiek van geüniformeerde militairen - me afvragend waar hij zijn ideeën vandaan haalt – hield een zelfverzekerde, maar naar sommigen zouden zeggen verwaande, Amerikaanse president een felle zij het late toespraak om een nieuwe preventieve oorlog te rechtvaardigen tegen een land dat geen bedreiging is voor de Verenigde Staten. En als je je ogen sluit, zou je dat foute Texaanse accent bijna weer kunnen horen.

"Als Commander-in-Chief, heb ik geen grotere verantwoordelijkheid dan de veiligheid van dit land te verzekeren," verklaarde de president, zichzelf de favoriete titel van zijn voorganger toe-eigenend. "Ik heb duidelijk gemaakt, dat ik nooit zal aarzelen gebruik maken van onze militaire inzet, snel, besluitvaardig en eenzijdig als dat nodig is om onze mensen, ons vaderland, onze bondgenoten en onze grootste belangen te verdedigen."

Anders gezegd, president Obama zegt dat hij alleen een oorlog zal beginnen - zonder overleg met het Congres, en nog minder het publiek - als het absoluut noodzakelijk is voor het verdedigen van het "vaderland" of voor, wat hij ook bedoelt met belang.

Muammar Gaddafi, een karikatuur van een tiran, aan wie de regering Obama weken geleden nog $ 77 miljoen aan wapens probeerde te verkopen, waaronder meer dan 50 pantservoertuigen. Toen - midden februari - was Gaddafi een duivelse maar betrouwbare klant op leeftijd. En toevallig heerste hij over een land dat de grootste oliereserves in Afrika heeft.

Grappig hoe vriendschap werkt.

Nog maar een paar weken geleden, werd Gaddafi ineens onbetrouwbaar - een PR-nachtmerrie - toen hij de wapens, die hij gekocht had van zijn voormalige bondgenoten, tegen zijn eigen volk ging gebruiken.

Dus nu gelooft Obama dat Gaddafi een tiran is die zijn "legitimiteit" heeft verloren - alsof er iets "legitiem" was tijdens zijn 42 jaar van dictatuur. Op maandag voerde de president aan dat oorlog noodzakelijk was om te voorkomen dat Gaddafi de rebellen zou uitmoorden met hun aanhangers in Benghazi. “Een dergelijk bloedbad "zou rondzingen in de hele regio en het geweten van de wereld hebben beklad," zei de imperiale president. "Ik weiger dat te laten gebeuren."

Maar als de dreiging van een bloedbad is wat de president Obama aanspoorde tot actie, wat moeten we dan denken van zijn reactie op het afslachten door Israël van meer dan 1.400 Palestijnen tijdens Operatie Cast Lead in Gaza, of wat van wat Amnesty International noemt "22 dagen van dood en verderf" en dan vervolgens Israël een extra $ 30 miljard geven aan Amerikaanse wapens. Dat is een nogal merkwaardige reactie, of niet?

En wat te denken van de drone-aanvallen die honderden burgers - zoveel als 1850 volgens de New America Foundation - doodden in Pakistan sinds Obama aantrad? Begin maart, richtte dezelfde regering, die haar nieuwe oorlog verhult met een moraliserende retoriek, een bloedbad aan op 40 Pakistaanse burgers - een bloedbad waarop de president, die toestemde in deze aanval, niet eens de moeite nam om commentaar te geven.

Op dit moment ondersteunt de Obama-regering actief wrede regimes in Jemen, Irak en Bahrein – om er een paar te noemen - waar protestbewegingen gewelddadig worden onderdrukt op kosten van de Amerikaanse belastingbetaler. En de regering Obama verkoopt voor $ 60 miljard aan wapens aan de Saudi's, die niet alleen hun eigen dissidenten onderdrukken, maar onlangs het naburige Bahrein bezetten en vreedzame demonstranten neersloegen met goedkeuring van de VS.

Dus als er een ding duidelijk is, is het dat de Amerikaanse regering tirannie prima vindt, als het goed is voor de handel. Behalve fancy retoriek, staat er geen vrijheid op de agenda.

Obama's vice-National Security Advisor Denis McDonough gaf toe dat het Witte Huis geen "beslissingen neemt over vragen als interventie op basis van samenhang of precedent." Integendeel, "we maken ze op basis van onze belangen in de regio. "

En zoals hoogleraar geschiedenis en oorlog supporter Juan Cole behulpzaam noteert: de rebellen controleren belangrijke delen van het olie-rijke grondgebied en hebben "belangrijke olie-steden" ingenomen dankzij de door de VS geleide bombardementen - van 200 kruisraketten, waarvan 193 afgevuurd van Amerikaanse oorlogsschepen. Ze zijn ook op de rand van het overnemen van het Buraiqa Basin, aldus Cole, dat "veel van de olierijkdom van Libië bevat."

Bingo: We hebben net "onze belangen" gevonden. En niet verbazingwekkend, dat is niet het beschermen onschuldige mensen maar het beschermen van de natuurlijke hulpbronnen waarop ze sterven - en waar de Amerikaanse contractors alles weer opbouwen wat de Amerikaanse raketten hebben vernietigd.

Generaal-majoor Smedley Butler had gelijk: oorlog is handel.

Maar zelfs indien Obama de beste bedoelingen heeft - waarmee de weg naar de hel is geplaveid, zoals je weet – zal de Amerikaanse interventie in Libië meer kwaad dan goed doen. Naast de onvermijdelijke "collateral damage", dat zijn weduwen en wezen, levert een oorlog een onvoorspelbare kettingreactie van kwaad op - kwaad dat niemand in de hand kan houden.

De Los Angeles Times meldt inderdaad, terwijl de interventie wordt verkocht als verdediging van de mensenrechten, dat de Libische rebellen honderden van hun vermeende politieke tegenstanders zonder aanklacht opsluiten in Gaddafi's voormalige martelkamers. Zij, die worden gepakt, zijn voornamelijk zwarte immigranten, aldus rebellen woordvoerder Abdelhafed Ghoga in de krant. Gaddafi huurlingen die zich niet vrijwillig overgeven, zullen worden onderworpen aan buitengerechtelijke "gerechtigheid" (lees: moord) als zijnde "vijanden van de revolutie". Als de rebellen het land overnemen, wie zal dan de razzia's stoppen in Tripoli - en de bloedbaden – onder de aanhangers van het Gaddafi-regime, misschien om geen andere reden dan de kleur van hun huid?

De Obama administratie en aanhangers van de oorlog - die een maand geleden nog niet het verschil wisten tussen Benghazi en Bagdad – geven een beeld van de interventie in Libië als een eenvoudige moraal verhaal, met het kwaad aan de ene kant en goede aan de andere kant. Maar de werkelijkheid is genuanceerder dan het applaus voor de woorden van de president in zijn toespraak. In de echte wereld, wordt vrede zelden bereikt door het gooien van bommen en het installeren van de meest openlijk "pro-Amerikaanse" locals aan de macht. Kijk maar naar Afghanistan en Irak, waar George Bush oorlogen begon, die Barack Obama alleen maar heeft voortgezet - en in dit geval escaleerde.

"Sommige landen knijpen een oogje dicht voor wreedheden in andere landen", zei Obama deze week. "De Verenigde Staten van Amerika is anders." En ere wie ere te wijten is, hij heeft gelijk: van Gaza tot het Arabische schiereiland, Obama kijkt niet lijdzaam toe terwijl anderen allerlei wreedheden te voeren - hij stuurt ze geld en wapens.

En net als Bush, zit zijn hypocrisie hem niet in de weg voor een goede oorlog.

Door Medea Benjamin en Charles Davis

www.informationclearinghouse.info