<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Oorlog via triangulatie

Barack Obama's toespraak over Libië was gevuld met de stromanargumenten en zelfgenoegzame mumbo-jumbo die van het afleesapparaat van deze president zijn gekomen sinds hij aantrad. Hij bood geen samenhangend argument voor deze ingreep, die ons in principe niet zou verplichten om over de hele wereld tussenbeide te komen, maar tegelijkertijd stelde hij dat hij zelfs deze interventie niet door zag gaan als het te veel zou kosten of te lang duren. Hij bood alleen standaardtekst over de aard van de opstand die wij steunen maar dan afzien van de verplichting om de rebellen wapens te geven.

Dus wat is het? De Verenigde Staten moeten overal in de wereld militair ingrijpen om elke humanitaire catastrofe te voorkomen of anders verraden onze waarden. Maar op hetzelfde moment zijn we niet van plan om regimeverandering na te streven, wij zijn niet verantwoordelijk voor de krachten die onze interventies ontketenen en we blijven niet rondhangen zolang als die Bush vent deed in Irak. Obama probeerde het land rond de vlag te verzamelen alsof we in oorlog zijn maar toch bleef hij pretenderen dat we niet in oorlog zijn en weigerende zelfs om het woord uit te spreken. Obama probeert om het verschil te splitsen, alsof oorlog is iets dat kan worden behandeld door focusgroepen.

Obama is vandaag president omdat hij oppositie voerde tegen de Irak oorlog toen Hillary Clinton het niet deed. Maar door de logica van zijn betoog over Libië zou de oorlog in Irak gerechtvaardigd zijn geweest als onze manschappen bevelen van de Franse aannamen en we Saddam Hoessein aan de macht lieten. De president heeft het nodig gevonden om ons naar de oorlog te voeren zonder de goedkeuring van het Congres en zonder op één lijn te zitten met het Amerikaanse volk.

Door W. James Antle, III

spectator.org