Beatrix naar Oman: let them eat cake

Overal in het Midden-Oosten proberen dictators de democratiseringsbewegingen met geweld de kop in te drukken. De VN spreken zich uit tegen de bloedige repressie en het Internationaal Strafhof wil Khadaffi gaan vervolgen. En wat doet Hare Majesteit de Koningin? Die gaat lekker dineren met de Omaanse despoot Sultan Qaboos bin Said al-Said. Want soort zoekt soort.

Deze actie van de Nederlandse staat laat zien waar haar werkelijke prioriteiten liggen. Terwijl de Omannieten hun leven wagen in hun gevecht tegen armoede en voor democratie, bespreekt het Nederlandse staatshoofd onder het genot van champagne en geblancheerde kikkerbilletjes hoe de Nederlandse belangen in Oman veilig kunnen worden gesteld.

En die zijn groot. De Rotterdamse haven doet in een joint-venture mee aan de ontwikkeling van de haven van Sohar. Shell heeft een belang van 34 procent in de joint-venture met Oman in het “Petroleum Development Oman.” Tebodin, Interbeton, Steinweg Handelsveem, Shipping and Transport College Rotterdam zijn eveneens actief in Oman. Ook financiert het olierijke Sultanaat een leerstoel aan de Universiteit van Leiden.

Leden van het koningshuis reizen in dienst van het zakenleven dan ook vaker af naar het Sultanaat. Niet gek dus dat Mark Rutte na overleg met Hare Majesteit concludeerde dat het 'heel verstandig' zou zijn om te gaan. Democratie is leuk, maar het moet niet in de weg gaan staan van harde pegels binnen harken. En dat is precies waar Beatrix en haar mede-miljardairs zich zorgen over beginnen te maken.

De situatie in Libië begint schadelijke gevolgen aan te nemen voor Italiaanse en andere Westerse oliemaatschappijen. Een escalatie in Bahrein zal de situatie in Saoedi-Arabië kunnen destabiliseren. Zorgen over deze ontwikkelingen hebben de olieprijs in een zeer korte tijd naar recordhoogte gedreven en de verwachting is dat het einde hiervan nog niet in zicht is.

De bevolking in Oman en de rest van de regio zullen daar maling aan hebben. Van de decennialange oliewinning en het fortuin dat daar mee is vergaard, hebben zij nooit wat gezien. Ze mochten tegen lage lonen in de olie-industrie werken, maar er niet van profiteren. Dat deden hun dictators en de Westerse multinationals.

In plaats daarvan leeft het merendeel van de bevolking rond of onder de armoedegrens. Als ze voor hun rechten opkomen worden ze onthaald met rubberen kogels en politieknuppels. Bij escalatie wordt er niet geschuwd om de arsenalen aan zeer geavanceerde dodelijke wapens in te zetten. Eén keer raden wie ze deze wapens geleverd heeft.

Het bezoekje van Beatrix en haar nazaten bevestigt maar weer wat voor een zootje hypocriete huichelaars dit land besturen. Ze lezen de rest van de wereld de les over democratie en mensenrechten, maar dineren zelf maar al te graag met de grootste schoften op aarde. Als het maar poet oplevert.

Het is natuurlijk een familietraditie, maar daarmee blijft het een schande en het gebeurt niet uit onze naam. Laten we nu hopen dat de Omannieten volgende week het paleis bestormen en in één klap twee niet-gekozen staatshoofden afzetten. Hun strijd, onze strijd, internationale solidariteit.

Door, John van Mullem.

socialisme.nu