<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

De olieprijspiek van 2011

In 2008 bereikte de prijs van aardolie een voorlopig record van $147 per vat. Die korte periode van hoge energieprijzen had een groot effect op onze industriële economie.
Het vrij besteedbaar inkomen van consumenten in de Westerse wereld daalde. Er werd geen nieuwe auto gekocht, de vliegvakantie werd onbetaalbaar. Autofabrieken gingen (tijdelijk) dicht en de luchtvaartsector moest saneren.

Om de dure aardolie te betalen was er heel veel nieuw krediet nodig. Maar toen de olieprijs in augustus 2008 ging dalen, draaiden de banken de kredietkraan dicht. En met een grote schok kromp de wereldeconomie met vele procenten.

De olieprijs stijgt weer vanwege de onrust in Libië.
Libië produceert 'slechts' 1,6 miljoen vaten per dag, hoofdzakelijk voor de Europese markt. Volgens Stuart Staniford is de dagelijkse productie door de onrust al 400.000 vaten lager.

Dat lijkt niet veel, want volgens de theorie kan Saoedi-Arabië de olieproductie nog verder opvoeren om de prijsstijging te dempen: de veelbesproken reserve-capaciteit.
Het begint erop te lijken dat die reserve-capaciteit alleen nog bestaat in de hoofden van Westerse bankiers en politici. In 2008 steeg de olieproduktie niet toen de olieprijs omhoogschoot. Men ging steeds meer denken dat de OPEC-landen opzettelijk de kraan dicht hielden om de prijs op te drijven.
Sinds de laatste wikileaks-onthullingen lijkt het erop dat de Saoedi's de produktie eigenlijk niet kunnen verhogen.
Volgens andere geruchten hebben de Saoedi's wel reservecapaciteit, maar dat is een ander soort (zure) olie, die moeilijker geraffineerd kan worden. Stuart Staniford gelooft er weinig van: olie die je niet kunt raffineren is hetzelfde als olie die niet bestaat.

De Goudlokjes-zone
Het afgelopen jaar bleef de olieprijs in de Goudlokjes-zone. OPEC (lees Saoedi-Arabië) vond een prijs tussen $70 en $80 per vat een mooie prijs. Niet te hoog, want dat is schadelijk voor het economisch herstel. Maar ook niet te laag: want dan wil niemand investeren in dure teerzand-projecten, diepzee-boorplatforms en algenkerosine.
De prijs is heel snel uit de Goudlokjes-zone geschoten. OPEC heeft dat niet kunnen of willen tegenhouden. Speculanten drijven de prijs nog verder op.

De Westerse wereld komt opnieuw in ademnood. Zoals een marathonloper bij 35 km. een koolhydraatdrankje nodig heeft, zo snakt de economie naar goedkope energie. Als de reserves van de marathonloper opraken, moet hij zijn tempo verlagen of gaan wandelen. De wereldeconomie moet het tempo ook verlagen. We moeten opnieuw energieslurpende activiteiten stoppen: het heen en weer rijden, varen en vliegen wordt te duur. De aanschaf van een nieuwe auto stellen we maar uit.

Zijn we begonnen aan een nieuwe zaagtand, een nieuwe piek in de olieprijs gevolgd door een flinke economische recessie?
We zullen het gaan zien?

cassandraclub.wordpress.com