<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

De wereld volgens Jolande Sap (is dezelfde als die van Bush)

GroenLinks fractievoorzitter Jolande Sap gebruikt haar column in de NRC van woensdag om eens lekker uit te huilen. Wat had ze het zwaar gehad, de afgelopen weken! ‘Een inhoudelijke afweging leek vrijwel kansloos’, schrijft ze, omdat tegenstanders van deelname aan de Kunduz-missie ‘wekenlang de publieke opinie domineerden.’ Ze besloot ‘te knokken om er een goede missie van te maken’. En waarom zette onze Sap dapper door? ‘Ik kon het niet verantwoorden dat we de Afghaanse vrouwen en meisjes in de steek zouden laten, om wie het ons bij de inval in Afghanistan in 2001 al was te doen.’

Op zo’n moment zak ik snikkend onder tafel. Tranen vloeien mij over de wangen. Welk een idealisme! Welk een medemenselijkheid! Vrouwenrechten! Maar natuurlijk, daarvoor zijn we in Afghanistan! Terwijl de Amerikanen de illusie koesteren dat ze daar al-Qaeda kunnen verslaan, en terwijl de NAVO daar is omdat ze bang zijn dat ze anders door de VS niet voor vol worden aangezien, blijkt GroenLinks daar al tien jaar zijn eigen oorlogje te voeren: een oorlog tegen vrouwenonderdrukking! Wie kan dáár nou tegen zijn?

Is Sap cynisch én dom? Denkt ze dat ze haar politiek-strategische blunder op deze manier kan goedpraten – en dat we dit sentimentele gebazel accepteren? Ze spreekt van ‘keihard onderhandelen’, terwijl ze niets anders deed dan lege concessies eisen, loze beloften waaraan het kabinet moeiteloos tegemoet kon komen. En daar zat ze dan. Veroordeeld tot het goedkeuren van een nieuwe zogenaamd civiele missie. Iedereen weet dat ze niet Rutte, maar zichzelf tegen de muur heeft gezet.

Denkt ze dat Nederland dat niet door heeft?

www.depers.nl