Concurrentie vanuit een ‘informatie’-perspectief

Concurrentie vanuit een 'informatie'-perspectief
Economen gaan vaak uit van het concurrentie-ideaal. Concurrentie is natuurlijk (survival of the fittest), concurrentie zorgt voor betere kwaliteit en efficientie omdat er telkens gestreefd wordt naar beter/sneller/goedkoper en concurrentie houdt bedrijven scherp. Daar zit een kern van waarheid in, concurrentie zorgt er inderdaad voor dat bedrijven scherper blijven, dat er beter voldaan wordt aan de vraag van de klanten en biologisch gezien zou concurrentie goed als natuurlijk kunnen worden gezien. Alhoewel dit uiteraard niet de volledige waarheid is. Je zult merken dat economen, zodra je over kritische zaken spreekt veelal zeggen "dat ligt gecompliceerder", behalve als het om het concurrentie ideaal gaat, daar is een wet van vraag en aanbod 'voldoende argument'.

Zoals er een simpele theorie bestaat over concurrentie vanuit economisch perspectief, zou ik concurrentie graag willen belichten vanuit een 'informatie'-perspectief, wellicht eentje die net zo simpel gepresenteerd kan worden als de theorie van vraag en aanbod. Kort gezegd is informatie belangrijk voor het maken van keuzes: heb je betrouwbare informatie, op tijd geleverd, volledig zonder zaken die van belang zijn achter te houden, relevant voor de keuze en is het begrijpelijk, dan zou je in het algemeen de beste keuzes kunnen maken. Voor bedrijven is het belangrijk om de juiste keuzes te maken en concurrentie moet automatisch een selectie maken, zodat de bedrijven die de juiste keuzes maken blijven bestaan en de bedrijven die slechte keuzes maken verdwijnen. Dit is een goed verdedigbare theorie vanuit het bedrijfseconomisch perspectief, zo worden er op de lange termijn immers alleen maar goede keuzes gemaakt. Uiteraard zijn de uitwerkingen die keuzes (gemaakt door bedrijven) hebben, vaak gebaseerd op een bepaalde kans, maar het uiteindelijke doel is niet het voortbestaan van het bedrijf, maar het voortbestaan van de juiste keuzes, beste werkwijzen ed. Een idee dat vaak verspreid en aangemoedigd wordt is dus, om iets op zo veel mogelijk manier te proberen, want dan blijft automatisch de beste manier over.
Dit is de algemene theorie. Nu gaan we kijken naar informatie vanuit een bedrijfseconomisch concurrentie principe. Kort gezegd werkt dat als volgt, de bedrijven met de beste informatie maken de beste keuzes en blijven bestaan. Klinkt goed! Maar helaas geldt ook het omgekeerde, bedrijven met minder goede informatie maken minder goede keuzes en kunnen niet concurreren, helaas geldt dit ook voor individuen en groepen. Dit geeft bedrijven die stevig willen concurreren dus de impuls om andermans informatie te verstoren, zodat andermans keuzes slechter worden, waardoor zij zelf zullen blijven bestaan, oftewel op de lange termijn geldt het volgende:
Bedrijven die het best in staat zijn andersmans informatie te verstoren, zullen blijven bestaan., niets geen efficientie ideaal.
Dit kunnen bedrijven doen door
1.informatie achter te houden,

2. informatie gedeeltelijk te presenteren/te mispresenteren

3. informatie te vervalsen/frauderen
   en ten slotte nog een 4e manier Informatie verstoren/overladen, oftewel zoveel informatie en verschillende perspectieven presenteren dat het te complex wordt om snel een keuze te maken.
   Voorbeelden hiervan zijn bijvoorbeeld alle vormen van reclame, geheime bedrijfsstrategieen, geheime productie methoden, geheime testresultaten, etc. Het de algemeen geldende regel in dit geval is, het is goed om informatie te verstoren zolang je het geheim kunt houden.

   Nu is het uiteraard de vraag of dit niet de essentie van informatie is, dat feiten nooit bestaan, dat overtuigingen veel belangrijker zijn dan betrouwbare informatie en dat het nooit te testen is of informatie 'betrouwbaar' is, want wie moet het immers controleren? En iets van alle perspectieven belichten geeft enkel een informatie overload en geen bruikbaar fundament om snel keuzes te kunnen maken.

   Hieronder had ik graag wat maatregelen willen belichten die informatie betrouwbaarder kunnen maken, maar ik hou het hier nu even bij, omdat ik graag de volgende algemene regel aan jullie allen mee zou willen geven:
   Wanneer iemand beweert dat concurrentie er toe leidt dat alleen de meest efficiente bedrijven over blijven, stel daar dan tegenover dat concurrentie er voor zorgt dat alleen de bedrijven over blijven die het best informatie kunnen achterhouden en verstoren, wellicht kun je dan het heilige vraag en aanbod principe doorbreken waar (slecht ingelichte-)liberalen zich zo graag aan vasthouden.