Portugal en de euro

De afgelopen week werd met spanning uitgekeken naar de eerste van een reeks veilingen van overheidspapier die dit jaar moeten plaatsvinden. Met name Portugal dat € 1,25 mrd aan staatsobligaties aan de man moest brengen stond in de belangstelling. Dit lukte, alhoewel de rentepercentages nog steeds bijzonder hoog zijn. Voor de tranche die afloopt in 2020 lag het rendement op 6,7%.
Ook Spanje en Italië konden later in de week met succes een stukje financiering veilig stellen. De financiële markten haalden opgelucht adem en dit vertaalde zich in een sterk herstel van de euro t.o.v. de dollar en de aandelenkoersen die aan het eind van de week “rallieden”. De Portugese Minister van Financiën wees erop dat het land vast op koers ligt om de tekorten terug te dringen en dat men geen hulp van “Europa” nodig heeft.

Het is nog veel te vroeg om te juichen, voor Portugal en andere landen. Er staan nog meer financieringsrondes voor de deur en straks komen ook de “grote landen” naar de markt om hun begrotingstekorten te financieren. De vier PIGS moeten daarmee dan in concurrentie en het sentiment kan zó weer omslaan.

Bruto Overheidsschuld (in % v.h. BBP)
2010 Tienjaars rente
Griekenl. 140% 11,3%
Ierland 97% 8,3%
Portugal 82,8% 6,8%
Spanje 64,4% 5,5%

De renteverschillen met Duitsland en Nederland staan nog steeds op een recordhoogte. De afgelopen week plaatste de Nederlandse Staat een obligatielening voor drie jaar met een effectief rendement van 1,29%. Bij een inflatiepercentage dat richting de 2% tendeert, geeft dit wel aan dat de beleggers toch nog steeds de voorkeur geven aan veiligheid.

De Chief Economist van Citi Group Willem Buiter herhaalde zijn opvatting in de Nederlandse pers dat een oplossing van de schuldenproblematiek pas mogelijk is als er wordt geherstructureerd. Met name zou dat moeten gelden voor Griekenland en Ierland.

Er is Europa echter veel aan gelegen om de eurozone niet uit elkaar te laten vallen en de welvaart die door het tot standkomen van de muntunie is bereikt, niet verloren te laten gaan. Wij blijven optimistisch dat dit ook zal lukken.

En de Europese bedrijven dan?
Al langer constateren wij dat er discrepantie zit tussen de macro-economische en politieke ontwikkelingen aan de ene kant en de bedrijfsresultaten en de aandelenkoersontwikkeling aan de andere kant. Voor een deel is dat te verklaren door sterke groei in de opkomende markten waarvan de multinationale bedrijven in noordwest Europa, maar niet alleen daar, van profiteren. De sterke exportgroei van Duitsland weerspiegelt dit.
Maar er zal een moment (moeten) komen dat beide kanten naar elkaar toe moeten komen. Trekt het bedrijfsleven de nationale economieën uit het moeras? Of zal juist de schuldenproblematiek en de noodzaak tot bezuinigen de ondernemingen weer een salg toebrengen? Als we op de gemiddelde groeivoorspellingen voor de eurozone in 2011 afgaan, dan ligt de waarheid ergens in het midden.