<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

WikiLeaks: niet alleen de lusten, maar ook de lasten

Journalisten over de hele wereld stortten zich gretig op de door WikiLeaks vrijgegeven diplomatieke documenten. Nu de heksenjacht op oprichter Julian Assange geopend lijkt, blijft het echter angstvallig stil bij diezelfde journalisten. Hoort het niet tot de verantwoordelijkheid van de pers om de man nu te hulp te schieten, op wat voor manier dan ook?

Julian Assange is niet meer welkom in zijn geboorteland, Australië. Dat verklaarde hij vandaag in een vraag-en-antwoordsessie bij The Guardian Online. De man is in de nabije toekomst veroordeeld tot een ondergedoken bestaan, terwijl in de VS hardliners om de doodstraf vragen voor de klokkenluider. Het is waarschijnlijk een uitkomst die verwacht kon worden, nu wereldwijd diplomatieke diensten knarsentandend hun verlies hebben moeten nemen.

De journalistiek dook gretig op de door WikiLeaks geopenbaarde diplomatieke berichten. Nu het stof van de eerste publicaties enigszins is gaan liggen, resteert een ‘man-hunt’ van ongekende omvang. Uit journalistieke hoek lijkt het echter oorverdovend stil te zijn. Dat geeft een treurige aanblik.

Persbericht

Toegegeven: de International Federation of Journalists (IFJ) liet gisteren, 2 december, een persbericht de wereld zien waarin Wikileaks en Assange in bescherming worden genomen. Heel veel meer dan een persbericht lijkt er echter niet in te zitten. En de IFJ is zo’n beetje de uitzondering in de media-sector.

De NVJ zwijgt in alle talen. Terwijl op internet een actie lijkt te ontstaan om Assange politiek asiel in Nederland aan te bieden, heeft geen enkele nieuwsorganisatie zich daar – voor zover bekend – formeel bij aangesloten.

Op de website van het Nederlands Uitgeversverbond: niets! World Editors Forum (de mondiale organisatie van hoofdredacteuren): niets! World Association of Newspapers (internationale koepel van dagbladuitgevers) oorverdovend stil. Nederlands Genootschap van Hoofdredacteuren: idem.

Het lijkt er, kortom, op, dat een groot deel van de nationale en internationale pers wel de lusten neemt, maar niet de lasten accepteert. De vraag is: hoe kan Assange gesteund worden?

Allereerst door een gebaar. Waarom niet een standpunt van de Nederlandse hoofdredacteuren? Dat zou kunnen in de vorm van een gezamenlijk hoofdredactioneel, waarin de dagbladen er – ook – bij de Nederlandse regering op aandringen om de WikiLeaks-man bescherming te bieden.

Maar dat kan ook door een simpele geste. Laat ieder medium dat gebruik maakte van Wikileaks-documenten de verantwoordelijkheid nemen door een substantieel bedrag storten op de rekening van ofwel Wikileaks, ofwel het Julian Assange steunfonds. En laat ieder medium dat zich mede-verantwoordelijk voelt voor de situatie van Assange, een button op de eigen website plaatsen die doorlinkt naar de donatie-pagina van WikiLeaks. Al was het maar om daarmee mogelijk te maken dat WikiLeaks actief kan blijven. Dat zou nog wel eens meer opzienbarende onthullingen kunnen opleveren.

PS: Hulde in dit geval voor Joop.nl, dat vandaag niet schroomt zich nadrukkelijk bij de handtekeningenactie aan te sluiten.

Door, Theo Dersjant.

www.denieuwereporter.nl