Nu zelf leuk schrijven - Vijf geheime copytrucs
IK heb er geen last van, maar sommige mensen schijten zeven kleuren stront als ze iets moeten schrijven dat bedoeld is voor publicatie. Een uitnodiging. Een persbericht. Een lollig stukkie voor de vertrekkende collega Joop. Een zakelijke brief. Of een column voor een vakblad. Het idee alleen al dat hun tekst straks door tientallen, honderden of misschien wel duizenden mensen gelezen of gehoord zal worden, vervult ze van een onredelijke maar daardoor niet minder reële angst.
Ben jij ook zo iemand? Relax. Ik geef je vijf tips waarmee ook de grootste ecritofoob tamelijk makkelijk een prettig leesbare tekst kan produceren. Alleen één ding: enkele van deze tips mogen van het Nationaal Syndicaat Broodschrijvers eigenlijk niet openbaar gemaakt worden. Logisch, want als iedereen zelf kan schrijven blijft er geen werk voor de broodschrijvers over. Dus eh... dit artikel alleen verspreiden onder goede vrienden en betrouwbare Twitter-followers. Afgesproken? OK, daar gaan we.
Ja, dat dus wel ;P
Ik moet heel veel schrijven voor mijn werk, zowat op commando meestal, en ik heb als ik aan een stuk begin ook meestal geen inspiratie. Maar dat komt heel snel. Ik heb een collega die al drie jaar bezig is aan z'n eerste artikel te beginnen omdat hij kennelijk eerst dat artikel in z'n hoofd af wil hebben voordat hij er aan kan beginnen.
Schrijf je verhaal. Laat het een dag liggen en maak het dan de volgende dag 20% korter. Vrijwel zeker wordt het daar beter van.
Ik schilderde veel in waterverf, en maakte kleine potlood tekeningen. Lekker snel.
Dromen, schilderen en schrijven liggen heel dicht bij elkaar.
Volgens mij is het een gave die voor sommigen een geschenk en voor de anderen een straf is.
Voor mijn werk ben ik gaan programmeren.
Heerlijk vastbijten en fantaseren hoe het beter kan met als resultaat een hele rits programma's om het werk makkelijker te maken.
Tegenwoordig programmeer ik in Delphi7 en in dat rare macrotaaltje van Excel. Gewoon voor mezelf en voor de lol.
De meeste verhalen die ik tegenwoordig schrijf ontstaan weer tijdens dagdromen.
Ik reis veel op de motor en zit op lange stukken te fantaseren over van alles en nog wat.
Als ik op mijn eindbestemming ben pen ik snel wat steekwoorden op een kladje en berg dat op tot ik weer ergens een klavier met aanhangsels ter beschikking heb.
Zoals ook nu weer ben ik te lang van stof om met één zinnetje mijn mening te geven.
Nog sterker. Ik vind die one-liners in de meeste gevallen geen mening maar een schreeuw.
Voor het lekker en prettig leesbaar schrijven heb je echt wel wat meer nodig dan inspiratie en ook wel wat meer dan een paar kreten van je afschrijven.
Inspiratie heb ik de hele dag door.
Mensen om mij heen, het land waar ik ben, onrechtvaardigheid, leuke gebeurtenissen, droomverhalen, etc. Ik kom tijd te kort om alles op te schrijven.
Het is een gave.
Zeker weten.
Schrijven is vooral schrappen.
Probeer niet de hele wereld te beschrijven in je stukje.
Houd het bij een onderwerp, baken dat goed af.
Leg niet te veel uit, je lezers zijn slim genoeg.