<< error >> (our Markdown requires webpage links, not image links, see manual)

Biomedische onwetenschap en dodelijk reductionisme

Moderne biomedische wetenschap is hoe gek het ook klinkt gefundeerd op 17e eeuwse principes. De denkbeelden en wetten van Galileo en Newton vormen de basis voor een wereldbeeld dat we aanduiden met het ‘Clockwork Universe’, het universum als mechaniek. Biomedische wetenschap ziet op die manier de mens voornamelijk als een voorspelbare en deel-voor-deel analyseerbare machine, als een klok maar met veel meer onderdelen. Ondanks dat kwantummechanica ons een alternatieve visie biedt, is het Newtoniaanse wereldbeeld is zo vanzelfsprekend geworden dat het al ons denken en handelen beperkt. Van de manier waarop we samenwerking organiseren, onze wereld conceptualiseren tot de manier waarop we wetenschap bedrijven. De machinemetafoor is dominant. Weinigen realiseren zich echter dat het ‘maar’ een model van de werkelijkheid is en modellen zijn altijd vereenvoudigingen. Wetenschap gebaseerd op reductionisme, determinisme en materialisme - de kenmerken van het model - heeft ons enorme vooruitgang gegeven. Zaken als structural engineering, vloeistofmechanica maar ook wetenschappelijke methode. Met hetzelfde gemak is echter te redeneren dat het ons ook enorm in vooruitgang heeft beperkt, want wat het ons niet heeft gegeven, is heel erg bruikbare geneeskunde. Veel ziekten zijn ongeneselijk, veel medicijnen hebben bijwerkingen, virussen zijn niet onder controle, de beloofde gentherapieën blijven uit en eenduidig genoeg om uit de greep van misbruik wegens belangenverstrengeling te kunnen blijven is het ook niet. Is de manier waarop huidige biomedische wetenschap wordt bedreven niet gewoon fundamenteel achterhaald?

zapruder.nl