<< error >> (our Markdown requires valid webpage links, not image links, see manual)

Het EKO-keurmerk

Ik ben helemaal fan van biologische voeding. Kost wat meer aangezien je met echte ingrediënten te maken hebt en niet met synthetisch gefabriceerde smaakjes of geuren, maar dan heb je ook wat. Zo liep ik deze week door één van mijn favoriete Bio-winkels en aangezien ik trek had in rode kool, begaf ik mij richting de groenteafdeling. Daar vond ik een verpakking - voorzien van EKO-logo - die rode kool met stukjes appel zou bevatten. Oftewel: missie geslaagd, terug naar huis.

Op het moment dat ik met koken begin, valt mijn oog weer even op de verpakking van de rode kool en ineens zie ik iets staan wat mij toch wel enigszins verbaast: één van de ingrediënten blijkt namelijk gemodificeerd maïszetmeel te zijn. Nu slaat dit niet direct op genetische gemanipuleerd, maar er is dus wel op chemisch niveau gekloot aan dit zetmeel. En dan is er volgens mij toch echt geen sprake meer van een volledig biologisch product. Daar moest ik natuurlijk meer over weten en met dank aan bezoekster Tanja heb ik ondertussen wat meer informatie weten te vinden.

Het EKO-merk wordt in Nederland bewaakt door een stichting met de naam Skal, die in 1992 voortgekomen is uit het in 1985 opgerichte SEC (Stichting Ekomerk Controle). Bij Skal bestond er tot 2002 een zogenaamde "publieke ruimte" waardoor het mogelijk was dat een Raad van Advies - bestaande uit boeren, consumenten en NGO’s - zich bezig hield met het controleren van producten en het opstellen van criteria. Even voor de duidelijkheid:

De publieke ruimte is het cruciale onderdeel van de politieke ruimte. Hier heeft het individu het recht van spreken of zwijgen, rust de plicht om gehoord te worden, om vervolgens een exemplarisch besluit te nemen en aan de openbaarheid prijs te geven.

Dit is op 2 januari 2002 echter veranderd. De publieke ruimte is dankzij subsidie geruisloos afgeschaft en sinds deze datum is het dus ook niet meer mogelijk om door middel van de Raad van Advies inspraak te hebben in de certificering en het opstellen van criteria binnen Skal. Kortom, boeren, consumenten en NGO’s hebben niks meer in te brengen, de controle ligt weer - hoe verrassend - bij de corporaties. Zie ook deze quote:

Pas op 14 juni 2007 wordt door minister Verburg, voor het eerst, formeel bevestigd, dat de publieke ruimte van het privaatkeurmerk EKO bij SKAL in 2002 is afgeschaft.

Kortom, geen publieke ruimte meer, alleen nog plek voor de "corporate ruimte". Oftewel, er wordt nu door corporaties bepaald of een product wel of niet een EKO-merk krijgt. Typisch gevalletje van wij van WC-eend adviseren WC-eend, laat dat duidelijk zijn. Tijdens mijn zoektocht naar meer informatie stuitte ik ook op deze tekst:

Waarom is een voormalig topman van Natudis, die zijn belang in Natudis de laatste jaren gefaseerd aan multinational de Koninklijke Wessanen heeft verkocht, lid van het dagelijks bestuur binnen de Stichting SKAL? Zo zijn ook het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel (CBL) en de Vereniging van Biologische Producenten (VBP) algemene bestuursleden? Waarom zijn de consumenten, hierna te noemen ‘het publiek’, en natuurvoedingswinkeliers, als belangrijkste partij, binnen het bestuur van SKAL niet vertegenwoordigt?

U ziet het. Er is weer eens sprake van extreem inteeltgedrag. Ten eerste: Koninklijke Wessanen (opgericht in 1765) verzorgt 80% van de biologische droogwaren in Nederland. Daarbij heeft Wessanen in januari 2003 Natudis Holding (70,65% van de aandelen) overgenomen. Degene die verantwoordelijk was voor het verkopen van Natudis aan Wessanen, blijkt nu lid van het dagelijkse bestuur bij Skal te zijn. En het CBL en VBP zitten ook in het bestuur. Misschien was u het reeds vergeten, maar Skal stelt dus de criteria voor het wel of niet verkrijgen van een EKO-keurmerk op. Hier stinkt iets.

Ik vind het enorm spijtig om te moeten concluderen, maar ook met EKO-producten moet je dus alsnog oppassen. Zelfs een rondje door de biowinkel verandert nu alsnog in een speurtocht naar zo min mogelijk door mensen gemanipuleerde of vervaardigde voedingswaren. Hoera.

anarchiel.com