De immoraliteit van socialisme

Door John B. Ridpath tijdens een debat in 1990

Het overkomt mij weer. Ik heb vaak met socialisten gedebatteerd. Het onderwerp was de moraliteit van socialisme en de moraliteit van kapitalisme. Wat ik vanavond ter verdediging van het kapitalisme zeg heb ik vaak gezegd. En ik ben herhaaldelijk, inclusief vanavond, begroet met een zeer onfilosofisch, emotioneel, hart verscheurende serie van commentaar dat zich vaak accumuleert naar geen definitie van socialisme, vaag commentaar over het wonderbaarlijke gevoel dat wij voor elkaar kunnen hebben en eufemismen die vaak de werkelijke inhoud van het socialisme maskeren. Dus als hij [een politicus] socialisme niet zal definiëren … en jouw werkelijk vertellen waar het allemaal om gaat … dan zal ik dat doen.

Er valt veel meer te zeggen dan: “wat zijn wij elkaar schuldig?”- “wij zijn toch allemaal mensen” waar zich een vormloze affectie naar elkaar afspeelt? Wat ik niet ontken, dat hij liefde noemt. Wat ik een beetje overdreven vind. Dat wij vermoedelijke hoeders van onze broeders zijn, dat altruïsme correct is (zonder een verdedigend argument) wat vervolgens leidt naar socialisme, zonder te definiëren wat dat is. En in het slot commentaar concluderen dat de oplossing voor een hoop problemen bij de politiek ligt! Zonder een uitleg over wat er precies gezegd word.

Nou … wat is socialisme?

Nou … socialisme is, simpel gezegd, de doctrine dat ieder individueel mens, feitelijk, geen recht heeft te bestaan voor zijn eigen bestwil. Dat zijn leven en werk niet van hem zijn, maar dat het toebehoord aan de maatschappij. Dat is collectivisme. De enige rechtvaardiging voor zijn bestaan is zijn dienst naar de maatschappij. Dat is altruïsme. En diezelfde maatschappij mag naar alle tevredenheid zich van hem ontdoen voor wat zij in het belang achten van het collectief goed. Dat is statisme. De essentiële karakteristiek van socialisme is de ontkenning van individueel recht op bezit. Dat betekend … de ontkenning dat jij het recht hebt op de waarden en bezit die jij produceert, door jouw eigen inspanning, en de beslissing hoe jij er mee om wilt gaan. Dat is de essentiële karakteristiek van het socialisme. Van al het socialisme!

Nou zijn er opmerkingen gemaakt om Oost-Europa te verwerpen en dat “sociaal democratie net zo min met de maffia te doen heeft.” Nou. In feiten hebben tiranisch socialisme en sociaal democratie wel degelijk wat gemeen met de maffia. Zij hebben gemeen: het morele principe dat geweld van hun kant toepasbaar is om jou te onteigenen van jouw bezit voor hun eigen gebruik. En of dit, nu wel of niet, via geweld gaat of via stemmen in de tirannieën en hoe grondig dit word toegepast, of het nou volledig in de tirannieën of gedeeltelijk in de sociaal democratieën, is oppervlakkig van aard. Het fundamentele principe blijft het zelfde: individuen hebben geen rechten op hun eigen leven en hun eigen bezit.

Dit leidt ons naar mijn commentaar over liefde. Want ik geloof stellig dat socialisten zich schuilen achter een masker van welwillendheid, liefde voor de mensheid, overweldigende vrijgevigheid en zorg voor iedereen. Dit is het masker die zij dragen. Maar als jij vraagt: waar komt het socialisme nou op neer? Het komt er op neer dat individuen, vrijgelaten van fysiek geweld, om hun eigen leven te leiden, corrupte en kwade dingen zullen doen. Dat individuen slecht zijn: hun kijk op de menselijke geaardheid is niet een van liefde of welwillendheid, het is er een van corruptie waardoor er de noodzaak ontstaat, bij degenen die bekend zijn met het goede en morele leven, dat zij de macht van regeren op zich nemen om jou in hun wereld te dwingen. Dat is het kwaad van socialisme. De verschillen tussen sociaal democratie en tiranische socialisme zijn niet fundamenteel.

Het werkelijke onderwerp hierbij is: worden individuen beschouwd als souvereine eenheden, die niet aangevallen worden, of niet? Alle socialistische systemen antwoorden: zij zijn geen morele souvereine individuen - wij zullen hun aanvallen op weg naar het goed. Er zijn veel verschillende definities over wat het goed nu is. Er is Plato’s definitie, er is Rousseau’s definitie, er is Hegel’s definitie, er is Marx’s definitie … en het gaat maar door. Maar het principe zal altijd het zelfde blijven. Zij weten wat het morele leven is en hebben het voornemen om staatsdwang te vragen, krijgen, om vervolgens jou leven te plannen, jou recht op jou bezit, jouw eigen leven en jouw eigen vrije keus te ontnemen. Dat is nou immoreel.

Als laatst: de echte vijand van de mensheid. De menselijke aard heeft een drang naar de feitelijke noodzaak om in vrijheid met elkaar te leven. Dit is niet iets wat je straffeloos verwerpt. Zoals water voor een goudvis noodzakelijk is om te overleven, is vrijheid een noodzaak voor de mens. En om dit te verwerpen is uiteindelijk de verwerping van een fundamenteel vereiste van het menselijk leven en zal leiden naar de vernietiging van menselijk leven. De echte vijand van de mensheid is daarom niet alleen socialisme wat maar één versie van een staat-istische maatschappij is, waar zij wensen, als zij via democratisch wijze aan de macht komen, de controle over de economie nemen, gigantische hoeveelheden privé-eigendom ontnemen, raden opzetten, prijzen reguleren, lonen reguleren, inkomens beheersen, inkomens herverdelen, dat in wezen onze economische leven leidt. Zij willen het bezit op productiemiddelen en dat betekend uiteindelijk bezit op jou! Dat is wat zij menen. Dat is wat er zich achter het masker schuilt.

Dus de echte vijand van de juiste toekomst van de mensheid is daarom niet alleen socialisme. De echte vijand is dus iedereen die de dwangmatige macht van de staat wil toe-eigenen waarbij men vervolgens die macht in werking wil stellen om de perfecte morele wereld te creëren zoals zij die begrijpen. Ik denk dat een vrije maatschappij dè morele maatschappij is voor ons allen om in te leven. Maar in die maatschappij zal ik vechten voor jou recht om allerlei soorten immorele zaken te plegen zolang jij maar de rechten van anderen niet aanvalt. Dat is vrij zijn. De morele maatschappij is is niet een maatschappij waar al het gedrag moraal is! De morele maatschappij maakt vrije keuze mogelijk. De echte vijand is dus etatisme, niet alleen socialisme. En het enige principiële tegengif tegen etatisme van een socialistische, fascistische, communistische, monarchistische, militaire dictatuur, wat voor staat-istische maatschappij je ook in gedachten hebt. Het enige principiële tegengif daartegen is een maatschappij, dat consistent gebaseerd is op het principe van individuele rechten. Kapitalisme is het enige alternatief tegen dit soort immorele maatschappijen.

www.youtube.com